Download het geluidsbestand (mp3)
tekst & performance: dv
zang, mixage & productie: Grapes of Art
tekst:
LE PNEU MICHELIN A VAINCU LE RAIL
we zullen zullen we niet we zouden ons
toch het gezeten zijn laten welgevallen
terwijl het ons nog snel en adekwaat
een paar naakten doorvalt, ik
koning jij afwisselend jij koningin ik
& de hele hermafrodiete afwikkeling, kom
frommel het al maar op-
nieuw: we zouden zouden we niet we
zullen dit gezeten zijn genegen zijn de stroop
met enkele naakten tegen hoge snelheid doorschoten
de bruid zorgvuldig uit de maag(wan)d gepeld
zorg je wel dat het wit niet scheurt
met al dat glas moet er
overigens niet geboend moet er
niet gestreken kan het
zo het kader wel in komt er geen
rozig wolkje nu ik bedoel maar,
zorg je eigenlijk nog wel voor het Bondmeisje? een brunette
of is het een rosje ik bedoel beter toch een roodharig
dat zie je niet vaak, zeg zouden we
niet, ik
dacht, zouden we niet vlug daar
heb je het al, maar liefstehet weten was er al, hoe kon ik nu
zullen we nu dan maar, snij jij
er het rot uit ik hap wel wat(in de mens is de worm mens
van de mens door het wormwielige
ventiel afgesneden, de verbanden
ontsporen, het klettert overal
de klippen af, het krijt maar wat,
de taal zelf verkettert het elf-
je dat in twee frames gevangen
bij de goden te trillen staat)bij de goden te trillen staat
of niet
soms?
Bloed & bodem
Het bloed moet vloeien & het geld snelheid maken. ‘ Onheil kome’, zo
verwoordt de speakerin het &’ wrijf het hen met de fabelolie in’. Sloerie.
Pokkewijf. Trek nog wat van die stekkers uit. Sla nog wat schermen in.
Dieper de nacht in dienen wij ons te duwen nog, schatje,
verder de vernieling in. O liefde: sla mij in de droeve gesel
van je frêle armen, klink mij in de klamme sloten
van de minnetaal, verguis dit comateuze ik.
- Ik druk mijn gelaat in de zwartste inkten op je bodem.
- Ik spreek je uit, achterwaarts, voorwaarts, van het blad, uit het hoofd.
- Ik pruts de laatste knoopjes van je ongeloof open.
- Ik snij de linten rond je bevende verlangen door.
Wij, herauten van de leegte: onze traan versplintert
in de weidse woestijn van de onophoudelijke dood.
