als je verhuist raak je veel kwijt, maar je vindt ook dingen terug. hieronder drie gedichten uit een kladboek van 1992, zachtjes vertaald naar het heden.
OOGOPSLAG
Stilte, tussentijds. Tweestemmig
tussen galm & aanslag on-
bemerkt bewegend niets dat
alle ruimte binnenskamers
houdt. Toonloos, onaanzienlijk
licht dat leven voedt & groei.
Ontwaak roept ons de stem.
Ontwaak in niemandsland.
Ontplooi de roos van rust & vrede.
—————————————————–
EXTRA-LEGALE VOORDELEN
Ik lees je de boeken dag na dag,
herstel onder het stof de rollen
restaureer minutieus mijn matière,
verbonden met de laagheid van dit land.
Ik wikkel mij methodisch af
doe laag na laag mijn kronkelbrein
uit de doeken. ik breek mij af
tot ik verstaanbaarheid kan stelen.
Dagelijks stel ik mij aldus ambachtelijk
ten toon, ik tel de zinnen, zet ze op
de band van dit verlopend heden.
Beven doe ik niet, geen passie trekt aan mij.
Al weet ik dat de liefde mij straks ontslaat,
dit werk geeft ons de schijn van zekerheid.
——————————————————–
LEEG
De tafel kraakt weer onder hem,
het is hem weer gelukt: apetrots
neukt hij het wit af van het blad.
Hij zag zijn kans deze zomer,
op het strand. Nam vlug wat kiekjes
van wat er aan reëels vakantie had
in hem. Hij plakt & schrijft nu lustig
onderschriften in dat boek:
dat kind dat water draagt naar zee
die oude mof die zich een schuilkuil graaft
& korrels telt, bij veertien komt hij klaar.
De regels zijn weerom gevuld met emmers
woorden om de inhoud weg te scheppen.
Hij droomt voldaan & leeg van zand.
dv, kessel-lo, 1992/2009
