eendjesloop

duo comique pour le Théâtre Veritablement Algorithmique de Tirlemont (TVA-Tienen)

scène: een van de drie zwarte zonnen is gezonken, gespietst door een speer van de nijd. de tweede laat zich in beider maan een traan spiegelen, de natte echo van de rouwzang om hun verdwenen zus. het is maandag.

stal de waren uit.
neem waar:

• de dogmatiek van het verzilverde
• de potjesgrond in wormenvrij plastic
• de wildgroei die het land uit de dakgoot rukt
• meerpuistendruk op spiegel
• vleugels die in elk frame aan de schouders blijven ontbreken

en/of:

• ingrijpend vasthouden
• doortastend bekneden
• hardnekkig vingeren
• voortrazend hakketakken

dan, zolang de keuze klopt:

• polijst de spil van stilstand in je armen
• schuur de nucleus van stilte in je achterhoofd
• zie het oog dat door de maskers boort
• voel de hand die in jouw zeeën roert
• sluit vier ogen tot het bloedrood donkert
• lees de onberekenbaarheid van het heelal.

// het filtrum beeft.
// het klauwen stremt de tastbaarheid van het verschijnen.
// de belofte van het niets verbindt de vele handen.
// ontvang het wapenarsenaal in meterslange rekken.
// ontvang liefde zoals een vis van lucht kan houden.
// haar uitgestoken hand schiet door het verre glimmen.
// in bergen stof en pulver belandt een elzendreef.

• zeg:
  • “woestijnrozen zijn kamelenpis”

invoer (2017) – rev. dv@CAI

voor TVA-Tienen