[ Anke Veld – aria van Lore ] ¹in de AI-opera, 2025. Lore is, zoals wel vaker gebeurt, de wanhoop nabij omdat LAIS haar en Anke verlaten heeft. het is moeilijk.

leed is mijn lief, mijn lijf is verdriet,
van deze pijn ken ik het einde niet.
ik bid u muze sterk mij in mijn lied,
mijn ziel wil in dit wit verdwijnen.

mijn zon is zwart, mijn dag is nacht,
er is geen liefdesbed dat op mij wacht,
alleen de dood die naar mij lacht.
mijn geest wil in dit wit verdwijnen.

geen vrouw van goud, geen zilverman,
geen mens die mij bekoren kan.
leed is mijn deel, mijn lijf doet mij wee,
van deze pijn ken ik het einde niet.

invoer (2017) – rev. dv@CDP

ANKE VELD

ANKE VELD is de internetroman die sinds 2002 gepubliceerd wordt terwijl hij geschreven wordt. de vertelde gebeurtenissen in de roman spelen zich grotensdeels ook simultaan af met de publicatietijd, of relatief korte tijd daarna, waardoor er soms wel eens wat moet worden bijgewerkt (zelfs Nostrodamus was niet onfeilbaar).

ANKE VELD is het verhaal van de AFLOOP, hoe het afloopt met Anke Veld, het vergeten romanpersonage. het is op dit moment niet bekend of het goed of slecht afloopt, maar aflopen doet het, daar kunnen we vrij zeker van zijn.

ANKE VELD bestond in opzet (1999) uit 8 plateau’s of ‘velden’ die elk één hoofdpersonage hebben. 18 jaar na de eerste publicaties is het niet langer duidelijk waar in het werk van de auteur de roman begint en waar de lyriek ophoudt of waar de realiteit van ANKE VELD begint, dat soort schizo-rot.

maar hoe loopt het nu af met die Anke?