het zwarte gat in mij deint uit j’ ai tellement faim
je hebt mij uitgedoofd mijn vuur geroofd & ik ben blij
dat alles weg is & gedaan. ik rust in cirkels rond het zwermen
van verdriet. ik klaag niet niemand ontlokt mij nog
een lied. werktuigmatig schrijf ik al het schone
van mij af.bek.bouche. blauw. af. gezamelijk staan
als stalen woorden wat wij waren. gij droomt mij uit.
een monsterlijk geluid. ik mis je vingers op mijn huid.
je armen voegen zich bij armen die er niet meer zijn.
je vingers krinkelen in vingers die er niet meer zijn. je
hoofd rust op mijn kussen dat er niet meer is. je hand
verdwaalt in handen ver van mij. ik sluit niet. alles is zo rauw
& open. niets is als het niets dat er moet zijn. ik ben te moe
om je geluk te laten rijmen op mijn pijn.oké. je mag mij zijn.
