journal intime #55

jt#55 – le vrai et le faux ne s’opposent que comme représentations – OE MA IE LA IS

Ik kort de titel van dit journal intime af als ‘jt’ omdat het een je-te dialoog is waarbij de ‘ik’ verstopt in het Franse ‘je’ zoveel mogelijk probeert te zwijgen om de ’te’, de jij te kunnen horen die jij bent, maar die niet kan spreken hier.

Eerst deed ik dat onbewust, per vergissing, daarna gewoon omdat het beter klonk en vanaf vandaag dus omdat ik er over heb nagedacht en die beslissing nam. De fout in de afkorting van de titel is zo doorgerot van een foutieve intuïtieve handeling naar de uitkomst van een cognitieve beoordeling.

Elk dagboek is zo’n je-te dialoog, en misschien is elk schrijven wel een in complexiteit gedegenereerde versie ervan. Van een poging dus om uit het ‘ik ‘ te raken, de beklemming daarvan.
Is elke expressie een bevestiging van het falen van communicatie? Ik heb altijd gedacht en ook letterlijk beweerd dat fysiek, sensueel contact de enige ‘echte’ manier van communicatie is tussen mensen.
Dat communicatieve interactie tussen individuen dus altijd een intentie van procreatie inhoudt met een verglijdende gradatie op de sensueel-seksuele hoedanigheid van de handeling die congruent is met een identiek verglijden op de conceptuele-materiële lijn.

Ja dat is een moeilijke zin. Mijn excuses. Minder exact betekent het dat als je wil praten je sowieso de intentie hebt om tot iets vruchtbaars te komen en hoe intiemer, sensueler het gesprek wordt hoe meer informatie (vrucht, voortbrengselen uit de vermenging) er zal worden uitgewisseld.

Gaat alles dan over ‘seks’? Alles gaat over alles. Alles gaat ook over knopen of sigarettenblaadjes als je zo over alles praat.

–

De Franse tekst vandaag is een samenvatting van een alinea in de ‘Mauvaises pensées et Autres‘ van Paul Valéry [VALERY II, 863]. ik moest mijn Frans daar gaan halen omdat de batterij van mijn tablet leeg was en ik dus niet verder kon lezen in Bonnefoit’s Klee-verhaal. De status van de hedendaagse tekst is heel erg precair, blijkbaar.

De waarheid is enkel waar zolang er een onwaarheid is. Dat komt omdat de waarheid een Zijnsderivaat is, want het Zijn is ook maar echt t.o.v. het Niets, het niet-Zijn. Die negatieve spiraal, een recursieve beweging, zet zich door. Dus: als er geen representatie is van de onwaarheid is er ook geen representatie van de waarheid: ze gebeurt dan gewoon niet.

De neo-liberale populistische sofistiek maakt van het inherent fictionele karakter van de het Zijn en de Waarheid handig misbruik om anderen in hun ‘waarheid’ te vangen: ze poneren publiekelijk een schandelijke stelling die een overdrijving is van iets wat zij graag als regerende waarheid zouden zien. Waarop klassiek-links verontwaardigd reageert op de schandelijkheid van de bewering, maar daardoor erkennen zijn onbewust een grond van waarheid waar er voorheen geen was.

Het trucje werkt zo goed dat men quasi de hele Vlaamse populatie pre-corona heeft kunnen doen geloven dat er geen geld was voor een samenleving die iets gaf om de mensen. Men heeft daar nu, post-corona, een klein probleem inzake de nodige ‘suspension of disbelieve’ .

Want er is natuurlijk geen geld voor een samenleving die iets geeft om de mensen, als en alleen als je zelf niets om de mensen geeft.

rev. dv@CIL

over het journal intime -programma

pseudo-code van het programma:

gegeven:
geste: het pad van de primaire, spontane beweging
schrijfleeslus: herhaling van de geste die zich gaandeweg stabiliseert binnen de corridor van de geste
corridor: het tijdruimtelijke vlak waarbinnen de geste zich herhalen kan zoals geprojecteerd op een 2D schrijfvlak
jij, je: een participant aan het journal intime programma

het journal intime is een dagelijks algoritmisch uitgevoerde handeling (functie);

• je wordt wakker en je doet onmiddellijk dit (géén andere bewuste handeling ervoor): je beeldt jezelf een geste in eventueel gelinkt aan een woord of een frase
• je neemt de blocnote en initieert de schrijfleeslus
• je vocaliseert daarbij het woord of de frase
• als je merkt dat de herhaling zich gestabiliseerd heeft tot een geste
  • neem je jouw vocalisatie voor minstens vier iteraties op
  • teken je de geste
• je leest in een boek in een vreemde taal (eender welke, niet je moedertaal) tot je een fragment tegenkomt waarvan je denkt dat het kan dienen als 'titel' of 'benoeming' van de geschreeftekende schrijfleeslus

uitvoer van het programma:
– een potloodtekening met een titel in een vreemde taal
– een geluidsopname van vier herhalingen van 1 uitgesproken woord of frase in het Nederlands (met NL tongval)
– (optioneel) een commentaar in proza

de journal intime routine
is een vrij exemplarisch, grafologisch NKdeE-onderzoeksprogramma.
de uitvoer ervan wordt hier gepubliceerd in het Publieke Domein

rev. dv@CGM

de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.

steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP: