journal intime #43

jt 43 – nulla dies sine linea – MA NI JO LA

16 april 2020

Het Latijnse motto, ‘nulla dies sine linea’ – ‘geen dag zonder lijn’ , komt van Plinius de Oudere, uit diens Naturalis Historia , waar de twee meesterschilders Apellus en Protogenes elkaar proberen overtreffen en de winnaar Apelles besluit met de uitspraak dat je nooit een dag mag laten passeren zonder je lijn te oefenen. (zie BONNEFOIT 2013, 2.13)

Paul Klee schreef het in 1938 als titel bij werk nr 365 in de databank van zijn werken die hij nauwgezet bijhield, een gigantische cataloog is dat geworden want hij produceerde wel wat.

Elke gezonde creatieve praktijk is een volhardende en methodische praktijk. Dat doet niks af aan de ‘geniale’ uitbarstingen van spontane creativiteit, het is alleen maar een feit dat de volhardende, methodische weg ‘gezonder’ is én daardoor een garantie op gevoelens van bevrediging en voldaanheid.
En de weg van de volharding is bovendien een weg die open staat voor iedereen. Iedereen kan dat, voor dat soort praktijk hoef je niet wereldberoemd of geniaal of wat dan ook te zijn. Je moet het gewoon blijven doen.

Klee = iedereen, wat dat betreft, de functies van de Klee-praktijk kan iedereen uitoefenen. Niet iedereen is Paul Klee misschien, maar de praktijk en het beoefenen ervan is principieel evenwaardig. Het belang dat er achteraf aan gehecht wordt, dat heeft niemand in de hand, dat schommelt ook voortdurend, omdat die waardering ondergeschikt gemaakt is aan de marktwaarde van de werken.
In de literatuur speelt dat minder maar ook daar is er geen echt fundament te bespeuren voor de in se erg wispelturige beoordeling. Gisteren vond iedereen bv. Hugo Claus de ‘grootste auteur van Vlaanderen’, morgen is hij misschien al gans vergeten. Tot hij plots weer herontdekt wordt, misschien, driehonderd jaar later. Als er dan nog mensen zijn.

Het zijn alleen de zogenaamde ‘kunstenaars’ van nu die van zichzelf vinden dat ze sowieso recht hebben op dat belang. En op de bijhorende subsidie, uiteraard.
Wie wel en wie niet? Je kan daar m. i. met de beste wil van de wereld heden ten dage geen rechtvaardig én algemeen aanvaard criterium meer voor verzinnen. De beschikbaarheid van ondersteunende AI-middelen zal dat alleen maar extra in de verf zetten.

Tja. Ik gun het hen overigens van harte, de zelfverklaarde ‘kunstenaars’, die mensen hebben die centen nodig ook, want we leven in een ongezonde samenleving die hen alleen de uitweg biedt om ‘kunstenaar’ te zijn, willen ze zich creatief kunnen ontplooien.
Maar eenmaal je in dat straatje zit: ‘kunstenaar zijn’ lijkt mij een lot dat duizend maal erger is dan, ik zeg maar wat, je dagen te moeten slijten als kassierster in de Aldi. Voor de ene ‘geslaagde’ kunstenaar naar wie men opkijkt, zijn er 1000 op wie op vaak schabouwelijke wijze wordt neergekeken.

Ik ondervind zelf niet snel een gevoel van bewondering, maar voor Gwen, een kassierster in de Aldi, daar heb ik bewondering voor. Ik heb het haar ook gezegd: ‘mevrouw u bent bewonderenswaardig’. Je hoort daar in de media niets over maar je moet het maar doen: voor een karig loon toch blijven werken in deze lockdown-omstandigheden, je leven riskeren, eigenlijk. En de klanten zijn mogelijks nog onbeschofter dan onder normale omstandigheden.

Soit. Voor een degelijke, gezonde creatieve praktijk: eerlijk zijn met jezelf volstaat. En volharden. En het plezant houden. Enzovoort, maar dat kan en mag niemand voor jou bepalen. Niemand weet ook hoe hard jij jouw praktijk nodig hebt. Dat dien je geheel zelf te bepalen.
Mijn praktijk is voor mij levensnoodzakelijk, dat heeft met mijn zielige traumaatjes te maken. Die zijn zielig omdat mijn ganse ziel erdoor verkreukeld is, betrapt, verschopt en tot in haar vonk vernederd.

Een gezonde maatschappij komt tegemoet aan de noden van haar mensen en iedereen daar ben ik vast van overtuigd, heeft evenveel nood aan creatieve expressie. Een gezonde maatschappij zou daarom gediend zijn met een gegarandeerd basisinkomen voor iedereen bijvoorbeeld, of met recht op een creatieve sabbatical, een jaar verlof met wedde, maar dus ook voor de niet-intellectuelen, zoals Gwen, mijn covid-19 heldin die kassierster is in de Aldi.

Maar ja, wie wil er nu een gezonde maatschappij in een gezonde wereld? Iedereen blijkbaar, tot ervoor moet betaald worden, tot men moet geven in plaats van te hebben en te krijgen. Of leert het virus ons toch iets?

rev. dv@CIX

over het journal intime -programma

pseudo-code van het programma:

gegeven:
geste: het pad van de primaire, spontane beweging
schrijfleeslus: herhaling van de geste die zich gaandeweg stabiliseert binnen de corridor van de geste
corridor: het tijdruimtelijke vlak waarbinnen de geste zich herhalen kan zoals geprojecteerd op een 2D schrijfvlak
jij, je: een participant aan het journal intime programma

het journal intime is een dagelijks algoritmisch uitgevoerde handeling (functie);

• je wordt wakker en je doet onmiddellijk dit (géén andere bewuste handeling ervoor): je beeldt jezelf een geste in eventueel gelinkt aan een woord of een frase
• je neemt de blocnote en initieert de schrijfleeslus
• je vocaliseert daarbij het woord of de frase
• als je merkt dat de herhaling zich gestabiliseerd heeft tot een geste
  • neem je jouw vocalisatie voor minstens vier iteraties op
  • teken je de geste
• je leest in een boek in een vreemde taal (eender welke, niet je moedertaal) tot je een fragment tegenkomt waarvan je denkt dat het kan dienen als 'titel' of 'benoeming' van de geschreeftekende schrijfleeslus

uitvoer van het programma:
– een potloodtekening met een titel in een vreemde taal
– een geluidsopname van vier herhalingen van 1 uitgesproken woord of frase in het Nederlands (met NL tongval)
– (optioneel) een commentaar in proza

de journal intime routine
is een vrij exemplarisch, grafologisch NKdeE-onderzoeksprogramma.
de uitvoer ervan wordt hier gepubliceerd in het Publieke Domein

rev. dv@CGM

de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.

steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP: