jt#33 – le poème est noué au corps le temp de sa lecture – tuudà tudà tuuû
—
de I/O van het schrijven
in de Oudheid, de onze, maar ook in de Oosterse oudheid gebeurde het ‘natuurlijk’ en relatief eenvoudig. bij ons is het schrijven uitermate complex en technisch. hoe kunnen we daar iets zinnigs over zeggen?
laat ons ’s proberen dat ‘natuurlijke’ gebeuren, hypothetisch maar functioneel, te schematiseren in zijn temporele voortgang, eerst voor zover alle schriftculturen dat gemeenschappelijk hebben, om daar dan de verschillen in aan te duiden. want het ene schrift is het andere niet.
ik stop het resultaat van onze poging in een WordPress ‘herbruikbaar blok’, zodat onze theorieopbouw gaandeweg zichzelf overschrijft, als recursie van de beweging die het denken maakt in de verregaande verrotting van de ontologische techniek (complexifiëring van de codering), de lopende code.
we bekijken ondertussen dag na dag of we het schema niet kunnen vereenvoudigen/verbeteren/formaliseren en laten de oude versie achter op de dag van de wijziging (als herstelpunt en als getuigenis van de verwording). op deze manier stellen we bewust de voltooiing van het schema uit tot nooit, maar kunnen we wel de functionaliteit van het schema testen en wie weet zelfs gebruiken. deze beweging: het uitstellen van de voltooiing is fundamenteel voor het Neo-Kathedraalse denken van het Gebeuren.
fundamenten, stel je voor. en dat op een maandag!
hier is het schema in zijn eerste blabla-vorm. ge ziet van hier dat we dat epistel gaan willen inkorten, wie heeft er nu nog tijd voor dit soort epistels! ’t is lockdown è, de mensen weten met hun tijd en hun lijf gene blijf…
DE SCHRIFTSTELLING
(Bekijk de evolutie van deze stelling)
STELLING : het schrift is een autonoom devoluerend instrument van het Rot. de devolutie is zoals steeds een devolutie naar hogere complexiteit van het gebeuren. om deze devolutie te verklaren maken we een functioneel model van de schrijf-lees activiteit en onderzoeken daarvan het devolutieverloop.
we vertrekken met het model in de Oudheid, waarbij we de radicaal (?) verschillende invulling ervan in twee schriftstelsels vergelijken: het Latijnse alfabetische schrift en het Chinese logosyllabische schrift
flow van het schrijven:
- het denken: het denken gebeurt, de gedachten gebeuren in het denken van het individu, krijgen door herhaling vorm, worden woorden, zinnen in de innerlijke stem van de mens – constructie van de Realiteit, bewustzijn bovenop het onvatbare Echte.
- het spreken: het lichaam verheft de innerlijke stem tot het waarneembare, de stem spreekt de woorden van de gedachten, de gedachten van de woorden uit. het denken verwerkelijkt auditief, hoorbaar. de woorden winnen aan kracht door het lichaam, zetten zich daardoor vast in het geheugen, het worden vage ‘dingen’
- het schrijven: de gedachten gebeuren motorisch in het handschrift in een wederzijds corrigerende
gebeurenslusmet het denken en het spreken - het bewaren: het schrift verlaat het lichaam in een serie van tekens, letters, als code. het denken corrigeert de sporen van het lichaam. het lichaam en het denken verlaten het schrift, laat het achter als code: het schrift blijft achter, wordt bewaard, wachtend op een lezer
flow van het lezen:
- de lezer ziet het schrift, een boodschap van de schrijver
- de lezer vormt woorden, ah, sorry, ’t is tijd om met de hond te gaan wandelen…
over het journal intime -programma
pseudo-code van het programma:
gegeven:geste: het pad van de primaire, spontane bewegingschrijfleeslus: herhaling van de geste die zich gaandeweg stabiliseert binnen de corridor van de gestecorridor: het tijdruimtelijke vlak waarbinnen de geste zich herhalen kan zoals geprojecteerd op een 2D schrijfvlakjij, je: een participant aan het journal intime programma
het journal intime is een dagelijks algoritmisch uitgevoerde handeling (functie);
je wordt wakkeren je doet onmiddellijk dit (géén andere bewuste handeling ervoor): je beeldt jezelf een geste in eventueel gelinkt aan een woord of een fraseje neemt de blocnote en initieert de schrijfleeslusje vocaliseert daarbij het woord of de fraseals je merkt dat de herhaling zich gestabiliseerd heeft tot een gesteneem je jouw vocalisatie voor minstens vier iteraties opteken je de geste
je leest in een boek in een vreemde taal (eender welke, niet je moedertaal) tot je een fragment tegenkomt waarvan je denkt dat het kan dienen als 'titel' of 'benoeming' van de geschreeftekende schrijfleeslus
uitvoer van het programma:
– een potloodtekening met een titel in een vreemde taal
– een geluidsopname van vier herhalingen van 1 uitgesproken woord of frase in het Nederlands (met NL tongval)
– (optioneel) een commentaar in proza
de journal intime routine
is een vrij exemplarisch, grafologisch NKdeE-onderzoeksprogramma.
de uitvoer ervan wordt hier gepubliceerd in het Publieke Domein
rev. dv@CGM
