Een vreemde geest is in ViLT gevaren: gedurende de hele maand maart 2009 duiken er berichten op die ondertekend zijn met “DR”. Wij, dirken vekemans & aanhangige uitlopers, wij hebben daarmede niks te maken.
Het is rapalje, die DR. Hij speelt niet mee. Voortdurend weigert hij. Het is een vervelend ventje. Een letterettertje. Het gaat daarmede niet goed aflopen.
Ziehier zijn eerste bijdrage, hij doet alsof dit in 1987 (sic) geschreven is, maar wij weten wel beter!
△
Zo 010387 De tekstverwerkings-MAChine: het is alsof je op water schrijft, zo vrijblijvend. Geen remmingen meer. ☐ De laatste geretourneerde Heibels geordend. Van het nummer over René Gysen blijven wel een 150 exemplaren over. ☐ De TOT-tekst: natuurlijk is het ‘onbegonnen werk’, natuurlijk haal je het nooit, al is het maar omdat het schrift de duizelingwekkende werkelijkheid nooit kan achterhalen. Het wordt dus een nederlaag, het komt er alleen maar op aan dat het een extatische nederlaag wordt. ☐ Johanneke van Slooten in Raster 39: ‘De muzikant nodigt het publiek uit tot luisteren, hij levert zich uit, door zichzelf te poneren en zijn verhaal te vertellen.’ (89) Terwijl de muzikant juist de kunstenaar is die van alle kunstenaars het minst gedwongen wordt ‘een verhaal te vertellen’. ☐ Walschap, De dood in het dorp. Kan je nu ook lezen als repetitieve kunst, twaalf variaties op het sterven. ☐ Sinds gister zacht, regenachtig weer. Vanavond (over zessen) een merel in de boomgaard die fluit zoals je op zomeravonden hoort. ☐ Soms overvallen worden door een gevoel dat je op het ogenblik zelf niet als een intens geluksgevoel erkent. Je onderbreekt het werk, gaat voor het raam naar buiten kijken en dan besef je ineens: hier ben ik, het is deze bepaalde dag in februari, de weide glooit naar de beek, daar is het bos, hier ben ik en ik kan daar allemaal naar kijken.
