Harusmuze #429

凡益之道 與時偕行

De HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakelprogramma, het Beginsel van een generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.
De dagroutine ervan (20 min tot 1-2u praktijk’, 2-20 min leestijd) biedt de gebruiker ook een dagelijks hernieuwde kennismaking aan met de immens rijke denkwereld van de I Tjing

• Lees meer over het Harusmuzeprogramma
• Bekijk alle Harusmuzes
• Harusmuze Doc (oude versie)

hexagram 34 – 大壯 (dà zhuàng) –  “groot vergaren”

DA ZHUANG (大壮) – “Da Tsjwang” – grootse standvastigheid – “de grote kracht van Da Tsjwang”

429 – oordeel als mens nooit over een ander

invoer

https://dirkvekemans.be/2018/07/06/harusmuze-19/

commentaar dv@YHX

De Harusmuze acht het raadzaam voor ons om af te leren de ander te beoordelen. Dat geldt m.i. ook, het dient gezegd, voor andere levende wezens, waarvoor we dat oordeelsrecht vanzelfsprekend achten (dieren, planten…: in de Harusmuziaanse ethiek hebben wij dat recht hoegenaamd niet)

Voor een rechter is dat anders natuurlijk: die moet ‘oordelen’ in de zin van een verdict uitspreken, de wet toepassen op het gedagvaarde individu.
En de wetenschapster moet in functie van haar onderzoeksprogramma levende wezens bepaalde eigenschappen toedelen op basis van de data die zij vergaart.
Ambtenaren moeten evenzeer regels en wetten toepassen op individuen: wat we uit dergelijke casi leren is dat een oordeel enkel nodig is in functie van een p r o g r a m m a. Rechters, wetenschappers en ambtenaren schakelen zich in in een bestaande routine, een geheel van algoritmen: wetten, regels en voorschriften die zij dienen te volgen. Zij oordelen niet als mens, zij oordelen louter in functie van de voorschriften, de code van hun programma.

Elk oordeel wordt in een programma verzacht tot een validiteitsregel. Het programma zegt niets over het beoordeelde, het zegt enkel dat het beoordeelde al dan niet geschikt is als invoer van het programma en wat de bestemming is van die invoer volgens het programma.

Het lijkt ons best dit er wat in te hameren: het gemeenschappelijke in deze toelaatbare oordelen vatten we op als resultaten van de werking van een algoritmisch vastgelegd programma omdat we daar, zeker in de rechtspraak, meer en meer ook zichtbaar en daadwerkelijk naartoe gaan: op die manier vergemakkelijken we voor onszelf de pijnlijke transitie die wij doormaken.

De rechter is weldra geen mens meer maar een hybride netwerk van artificiële intelligentie en blockchaintechnologie waarbij de causaliteit onbetwistbaar en wetenschappelijk onderbouwd komt vast te liggen in de GeldRuimte.

– “Weuh”.

Ja. Iedereen zal nog steeds de keuze hebben om zich aan die Causaliteit te onttrekken, maar zich daarmee de facto buiten de GeldRuimte in een soort reservaat voor het Naakte Leven plaatsen, waar leven enkel overleven is, en niet erg lang vol te houden bovendien.

– “Beuh”.

Inderdaad. We hebben deze Dictatuur van de Gemeenschappelijke Rede zelf over ons afgekondigd door al die eeuwen lang met z’n allen systematisch te weigeren het eigenbelang ondergeschikt te maken aan het belang van de gemeenschap, dat was, is en zal altijd onze erfzonde blijven. Het is een erfzonde omdat de slechte gewoonte in het denken en het daaruit resulterende gedrag op epigenetische wijze wordt doorgegeven. Resultaat: we kunnen het nog steeds niet. Wat kunnen we nog steeds niet: het eigenbelang ondergeschikt maken aan het belang van de gemeenschap.

Maar, om u te troosten: die menselijke onmacht, dat menselijk tekort is in feite niets anders dan een gedaante van het Rot en dus van de Rede zelf die altijd het kapitaal als natuurkracht aanwendt om de nieuwe wegen van het Rot te ontwikkelen. Het helpt toch nog wat als je de gore ellende kan duiden. ze wordt er nog niet sexy van, daar hebben we later wss wel iets beter voor, maar ’t is al iets. Elk inzicht is troostend, elk besef bevrijdt.

Enige vingerwijzing naar het verleden is geheel zinloos. Met wijzen verander je niets. Het aanwijzen van schuldigen in het heden is al even absurd omdat iedereen even schuldig is, hoe onschuldig men zich ook voelen kan, en omdat het dus niet raadzaam is voor een mens om (over) een ander levend wezen te proberen te (ver/be)oordelen. We hebben dat recht niet, omdat we zonder dat recht geboren zijn. waarom dan, vraag je misschien?

Ik vraag het even aan de Harusmuze.

– “Wij zijn wel geboren met de plicht om voor de ander zorg te dragen. waarom hebben wij alleen die plicht, waarom zijn wij daartoe veroordeeld en hebben wij zelf niet enig recht om de ander te beoordelen, o gij Alwetende? “

– “awel,” zo zegt de Harusmuze dan, geheel emotieloos: ” het zal u leren!”

Geef uw commentaar

Uw interpretatie van of commentaar op deze uitspraak van de Harusmuze is erg welkom. Plaats die gewoon als ‘reactie’ onderaan deze post.
Bij validatie wordt uw inzending dan bij de eerstvolgende revisie van dit bestand onder dit kader toegevoegd.

Harusmuze uitspraken bij hexagram 34 – 大壯

• 047 – bokken en geiten rammen en hijgen
• 176 – als de cursor weg is, zie je de weg
• 292 – vrijheid vernietigt het vrije gevoel
• 389 – het verhaal is valstrik voor het verval
• 429 – oordeel als mens nooit over een ander
• 460 – wie geeft geniet van de overgave

de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.

steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP: