zomer

uit de Poëtische Schetsen van William Blake

O gij die ploegt door onze dalen in
Uw sterkte, toom in uw felle ruinen, bedaar
De hitte die zij briesen! gij, O Zomer, hebt
Vaak uw gouden tenten hier geslagen, en vaak
Geslapen onder onze eik, wijl wij met vreugd’
Aanschouwden uw rosse lijf en harenweelde.
Onder ons dichtste loof wij hoorden steeds
Uw stem wanneer de noen zijn vur’ge koets
Dreef o’er d’hemeldiepte; bij onze bronnen
Zit neer, en in onze bemoste dalen, op
Een bank bij ’t klare water, leg af
Uw zijden kleedsels, en werp u in de stroom:
Onze dalen houden van de Zomer in zijn glorie.

Beroemd zijn onze dichters met hun zilv’ren snaar
Straffer dan de minnaars uit het Zuiden onze jeugd
en schoner onze meiden in hun kwieke dans.
Wij hebben liederen zat en ook muziekgerief
en zachte galm, en water hemels klaar
en tegen zwoelte zijn er kransen van laurier.

TO SUMMER

O thou who passest thro’ our valleys in
Thy strength, curb thy fierce steeds, allay the heat
That flames from their large nostrils! thou, O Summer,
Oft pitched’st here thy golden tent, and oft
Beneath our oaks hast slept, while we beheld
With joy thy ruddy limbs and flourishing hair.
Beneath our thickest shades we oft have heard
Thy voice, when noon upon his fervid car
Rode o’er the deep of heaven; beside our springs
Sit down, and in our mossy valleys, on
Some bank beside a river clear, throw thy
Silk draperies off, and rush into the stream:
Our valleys love the Summer in his pride.

Our bards are fam’d who strike the silver wire:
Our youth are bolder than the southern swains:
Our maidens fairer in the sprightly dance:
We lack not songs, nor instruments of joy,
Nor echoes sweet, nor waters clear as heaven,
Nor laurel wreaths against the sultry heat.

https://en.wikipedia.org/wiki/Poetical_Sketches