uit de Poëtische Schetsen van William Blake
O gij dauwgelokte, die neder kijkt
Door de klare vensters van de ochtend, richt
Uw engelogen op ons eiland
Dat in koorzang heilt uw komen, O Lente!
De heuvels vertellen, de luist’rende
Dalen aanhoren; al onze ogen verlangen
Uw paviljoenen licht te zien: kom verder,
En laat uw heil’ge voeten betreden dit oord.
Kom over van ’t oosten en laat onze winden
Uw geurige gewaden kussen; laat ons proeven
Van uw ocht- en avondadem; strooi uw paar’len
Op ons liefziek land dat rouwt om u.
O tooi haar voort met uw mooie vingers, gooi
Uw zachte kussen op haar boezem; en zet
Uw gouden kroon op haar verzwakte hoofd
Wier scham’le tressen opgebonden zijn voor u!
TO SPRING
O thou with dewy locks, who lookest down
Through the clear windows of the morning, turn
Thine angel eyes upon our western isle,
Which in full choir hails thy approach, O Spring!
The hills tell one another, and the listening
Valleys hear; all our longing eyes are turn’d
Up to thy bright pavilions: issue forth
And let thy holy feet visit our clime!
Come o’er the eastern hills, and let our winds
Kiss thy perfumèd garments; let us taste
Thy morn and evening breath; scatter thy pearls
Upon our lovesick land that mourns for thee.
O deck her forth with thy fair fingers; pour
Thy soft kisses on her bosom; and put
Thy golden crown upon her languish’d head,
Whose modest tresses are bound up for thee.
https://en.wikipedia.org/wiki/Poetical_Sketches
- lees meer van William Blake op deze site
- uit de ‘Poetische Schetsen’
- alle Blake-vertalingen en -bewerkingen in één Word-document: BLAKE.docx
