Ligt er gedegen
onder het raakvlak,
de blauwe soutane die de blik ophoudt, haar
in haar ruisen laat verwijlen;
Zit er onbewogen
als toeverlaat, speling, sas
nu je haar indaalt, haar zijden
nachtverhaal van haar ontdoet
en kwijlend als een gek
nog de zeewaardigste herinnering
ophaalt, haar het uit haar eigenste
oogzwart nog toeschrijft, in haar
diepste inkten vertaald.
Lag niet onomstootbaar daar de spil,
de stille spiegel van jouw ziel? Moeras,
ontbonden weerklank nu, vervaagde
vlek, van drijfwier, zeg je,
loze alg.
uit de vroege geschriften (1992-93)
- ‘het groene boekje’ geredigeerd op google docs
- alle teksten uit het blauwe boekje I op deze site
- dageraad. dagwerk 92-93
- Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma
- Lees meer uitvoer van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
de teksten uit ‘het groene boekje’ zijn mee opgenomen in Rigorisme.
