Harusmuze #311

凡益之道 與時偕行

De HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakelprogramma, het Beginsel van een generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.
De dagroutine ervan (20 min tot 1-2u praktijk’, 2-20 min leestijd) biedt de gebruiker ook een dagelijks hernieuwde kennismaking aan met de immens rijke denkwereld van de I Tjing

• Lees meer over het Harusmuzeprogramma
• Bekijk alle Harusmuzes
• Harusmuze Doc (oude versie)

Hexagram 22 – 賁 (bì) – “verfraaien”

alt. PI (否) – “Pee” – bevrijding, loslaten –
‘pee van de negatieve gedachten”- ‘pay your dues to heavenly beauty’

311 – moedig gebeurend moeten wij leven

input

https://dirkvekemans.be/2018/11/01/harusmuze-137/

commentaar dv@YDY

De menselijke weerstand, de fundamentele weigering om tot de laatste snik ons lot als een noodlot te ondergaan zonder er een bestemming te kunnen aan geven, is onze eerste en laatste waarde.

Dus: wanneer, bijvoorbeeld Christine de Pisan de moed, haar eigen moed en die van alle vrouwen vers na vers bezingt, heeft zij niet alleen recht van spreken maar heeft eenieder van ons de plicht om haar te aanhoren, haar te eren met onze volle aandacht.

Die aandacht voor de moed van anderen is een fundamentele waarde, de basis van al onze denkbare en vooralsnog ondenkbare waarden.

Was, blijkbaar.
Want in deze tijd is aandacht gewoon verworden tot handelswaar.

Maar de moed die standhoudt is de weigering die standhoudt in functie van de onstuitbare liefde voor het leven, inclusief het onvermijdelijke van de dood, en die liefde is het begin dat geen einde maakt aan haar beginnen, ondanks het alles dat zij niet wil zijn, want het zijn is de dood van alles. Liefde is een geven dat moet kunnen blijven gebeuren.

De moed moet, want het kan niet anders.
Vandaar ook dat respect en deemoed de eerste noden zijn van de mens, de herkenning in de humilitas en de zachtaardigheid die in dienst staat van het kunnen opbrengen en blijven opbrengen van (respect voor) de noodzakelijke moed.

Moed geeft kracht, kracht geeft moed.
氣 (opstijgende rijstdampen).

Mensen met een chronisch gebrek aan opstijgende dampen hebben nood aan en dus recht op bijstand¹maar niet op pillen.
pillen reduceren het lichaam tot een machine en ontpoppen zich in die machine dan tot handige harry’s die lukraak wat vijzen en ventielen vernielen. maar vooral: geen enkele pil geeft een mens dat soort kracht.
氣 is meer dan ‘moed’ en ‘kracht’, het betreft de spirituele energie die zich ook in de lust en de woede kan uiten, of in liefde en empathie maar energie is sowieso waarde-neutraal.
氣-voor-mensachtigen, als de motor daarvan niet meer wil aanslaan, dat soort vonk kan enkel van de ander komen, in de vorm van een erkenning van het geleden leed, in een vlugge blijk van sympathie, een vleugje bewondering in een stille blik, in het genot van de erotiek, met een doorvoelde massage, in een moment van lieflijk contact, …, in de volle rijkdom van de humane interactie, maar de conditio sine qua non is daarbij altijd het respect voor en de erkenning van het doorstane leed. De minimale vorm van vereist respect is een volstrekte afwezigheid van minachting.

De ethiek van de Kathedraal, mijn persoonlijke ethiek, hanteert een absolute nultolerantie voor de minachting.
Men hoeft de ander niet te prijzen, men kan de ander vergeten of negeren, maar het minste spoor van minachting maakt van de ander een slachtoffer en van diegene die ze aan de dag legt een monsterlijke dader. Minachting maakt ook van alle welmenende hulp en zorg uiterst nefaste middelen tot controle en repressie.

In de onstuitbare entropie van het rot bekleden wij moedig de wanden die ons tijdelijk beschermen met de omstandigheden, de cultuur van de omstandigheden, de inzichten die wij kunnen delen en vooral: de verzachtende deemoed.
Dat doen we eigenlijk al millennia zo. Waarom? Er is geen alternatief. Anders werkt het niet. Het is een waarheid die we keer op keer maar blijven weigeren vanuit onze hebzucht, onze nijd, geen verlosser kon ons daarvan bevrijden want dat moet ieder voor zich doen. Zonder een werkende cultuur van de deemoed en de liefde zijn we wat we zijn: een uiterst geraffineerd massa-vernietigingswapen in dienst van de entropie. Wij mensen krijgen zonder tempering waarlijk alles kapot.

In de glorie van elke ochtend ontplooien wij moedig de talloze kittelveren van de lumineuze aanzwelgvleugel van de courage-courage injectiemotor, ook wel bekend als ons hart.
Dat gebeurt elke ochtend vanzelf.
Bij iedereen.
Er is immers geen alternatief.
En dat is elke ochtend weer net even mooi.

rev.dv@CIJ

Geef uw commentaar

Uw interpretatie van of commentaar op deze uitspraak van de Harusmuze is erg welkom. Plaats die gewoon als ‘reactie’ onderaan deze post.
Bij validatie wordt uw inzending dan bij de eerstvolgende revisie van dit bestand onder dit kader toegevoegd.

Harusmuze uitspraken bij hexagram 22 – 賁

• 003 – onvoltooid straalt de terp van de toekomst
• 311 – moedig gebeurend moeten wij leven
• 340 – maak wat je mist, geef wat je nodig hebt
• 367 – alleen Immanuel had Kant in de hand
• 421 – elke mens heeft recht op een hartenwens
• 449 – ’t grootste raadsel is of het raadsel is
• 466 – het laatste oordeel vel je best voortdurend

de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.

steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP: