het had de ogen en het gaf haar
de ogen en de ogen verveelden haar.
het zuchtte lucht uit die zij blies. het
had het einde vast maar het einde kwam
maar niet in haar. schromelijk. abuis.
zo ook alom de winden in de wereld
waaien: het had geluk zei zij en het geluk
bracht het deze dag en het zou beter dag
zeggen tegen het geluk (haar huid is
een einder, haar borsten zee en god
die haren). het
knikt. het heeft haar van heur blauw
ontdaan, afgestroopt, rechtsonder van de
haat. het bloeit nu elk moment
volop daar tot nu, elk jaar.
tiereliere. het had geluk.
moest het ik zijn,
ik zou het
opnieuw willen zijn.
