foto van Herre Stegenga
-1.
Van de Ectocarpus siliculosus, een draadwier,
hebben de mannelijke gameten vooraan een lange
flexibele zwiepdraad & achteraan een korte
rigide flagel, die als roer dienst doet.
Licht valt op de zwarte ruggen.
De glimmer sluit de belettering op
in een luchtloze zwaarte . Elke rug
van leder heeft van haar levend vel
nog weet zoals ook ik je liefde
uit die dagen tel: de hel
is altijd een herinnering, het binnen
komt van ergens, krimpt van toen
het heden in & voor je weet van waar
zit je er middenin. Het nu
is droogte, het stokt je de adem.
0.
De lokstof, het feromoon, is een
eenvoudige koolwaterstof met
acht koolstofatomen.
Het lek zit in je ogen, daar sijpelt
zuur gebrek & droefenis. Men
kent je niet. Er
is geen plaats.
Ik zie , ik zie
je uit, een in
wat jij niet ziet.
Elk wij is uit dit ons
gezogen, de lege kern
is slechts verschrompeling.
Ook ik schiet hier
de wereld uit.
1.
Zodra het feromoon is ontdekt, begint
de mannelijke gameet in een lus te zwemmen,
met de klok mee. De achterste flagel wordt daarbij
onder een hoek met het lichaam gezet, als een roer,
en trilt snel. De gameet haalt snelheden van
0,10 tot 0,14 milimeter (10 à 12 lichaamslengten)
per seconde.
Een bruine tor dolt glanzend in het rot
& in het bladerkleed schieten merelbekken
scherpe gaten, de nieuwe keel wil mierenei.
Bescherm uw kroost met dikke plakken
dagelijkse gatenkaas.
[ZAP]
Het wonderlijke wuiven van de nieuwe
graminae. De mens vervelt, vervuilt
het eigen veld, de aarde zelf vertelt
& uit de stukke banken druipt
onverteerbaar zwart het vette geld.
Een Bruce met kloosterkloten
zet zich schurend aan
de innerlijke tegenspraak:
een bier met liefde gebrouwen,
drink je met verstand.
[ZAP]
Elke kiem trekt zichzelf bij de haren,
de plug uit het zerpe bestel, de staande
waters gassen uit, de druk slaat uit & af,
het openen van de opening drijft zich
op het afstotelijke aan
tot een fuserende explosie. Supersterk.
Glashelder. Kwaliteitscontactlijm
van Henkel ™ – de daad glijdt
van intensie naar extase:
2.
Naarmate de cel hoger in de gradiënt komt en de feronoom-
concentratie stijgt, wordt de hoek van het roer steeds
scherper en de bocht steeds scherper. Zo beweegt de gameet
zich in een spiraalvormige baan naar de eicel. Uiteindelijk
raken de cellen elkaar, waarop hun membranen versmelten
en ze zich verenigen tot een zygote.
Het heeft iets van een einde wel.
Het licht schiet door de woorden.
Onze lijfjes branden uit tot letters:
ik tot n & jij tot u, de hele zinloosheid van nu.
(Nee, sorry:
je zou wel willen maar de dood
heeft niets van deze heerlijkheid)
~
De natuurwetenschappelijke tekstfragmenten komen uit de Nederlandse vertaling van William C. Agosta’s ‘Chemical Communication’ – Geurentaal, nummer 41 uit de reeks Natuur & Techniek ISBN 90-73035-39-2
De aanzet tot deze experimenten met poëticale marketingsstrategieën werd ons aangereikt door dit betoverend onderwaterse waaieren van tekstwieren, een PK-LP dichtsel van Frontline Prinses Judith V)
