download contracties.mp3
Mixage & productie: Grapes of Art
Tekst & voordracht: dvt
Contracties, spasmen van het ik
Jij hebt de harde kern van het reine waarbinnen zich het niets schuilhoudt, gestolen van de bewaker van de harde kern van het reine toen ik zei dat ik van je hield en vervolgens heb je de harde kern van het reine verborgen in het niets dat je mij toeschrijft, de leegte die je mij liefdevol aanbiedt, de stilte die je mij als een paar bloederige watjes ter ore aanreikt.
De bewaker van de harde kern van het reine hield meteen op bewaker te zijn, hij vervluchtigde tot niets in het niets dat je mij geeft, de leegte die je mij ter liefkozing toeschrijft, de stilte met de gekende watjes. Het is op zulke ogenblikken dat ik plotseling wakker schiet en brul.
Jij hebt de pluisbol van het wijze waartussen zich het niets in niets en niets verdeelt, ontvreemd van de hoeders van het wijze toen ik zei dat ik alles voor je zou doen wat binnen mijn mogelijkheden lag en vervolgens heb je de pluisbol van het wijze in de fik gestoken. Het brandde snel en hevig maar je kreeg het niets niet helemaal het niets meer in, want aan je vingers kleeft de asse van het pluis.
De hoeders van het wijze hielden meteen op hoeder te zijn, zij ontsponnen zich tot een rechte lijn die vervolgens kromp en kromp tot in een punt dat het laaiende vuur van mijn hart belandde met een droge kchch. Het is op zulke ogenblikken dat ik ter aarde stort en al het licht mij als een gloeilamp wordt uitgedraaid.
Jij hebt de slingers en guirlandes van het schone waarlangs het niets verglijdt, uit de handen gerukt van de naakte godinnen van het schone toen ik zei dat ik je ziel van een eendere schoonheid vervuld wist en vervolgens heb je de slingers en guirlandes van het schone in volle zee gestort alwaar zij verzwolgen werden en als rimpels op de stranden van Normandië aanspoelden.
De naakte godinnen van het schone trokken enige kleren aan en namen plaats achter ramen die verlicht waren met zulke felle neonlichten dat je de rimpels die het verdriet in hun reine huid hadden getrokken, kon volgen met een natte vinger op het bewasemde raam. Het is op zulke ogenblikken dat ik ophoud te bestaan.
