ik fezel tot mijzelf alsof ik iemand was, een muzelman.
de maan waar ik naar kijk is dezelfde als de jouwe daar.
alle andere lijnen krulden zwiepend weg van het punt
waar jij ze hebt doorgeknipt. bloed welt op in striemen.
kijk. een man klopt bij zijn buurman aan, zijn ene arm
wordt afgehakt. verdwaasd kijkt hij zijn buurman aan die
weerom hakt voor arm 2 en dan voor benen 1 en 2. dan
brengt hij hem naar ’t hospitaal, je kan je buurman toch
niet. jaren nadien rijdt de buurman hem rond en de romp
deelt alom de vreugde van het leven aan de mensen mee.
ik fezel tot mijzelf alsof ik iemand was, een muzelman.
de maan waar ik naar kijk is dezelfde als de jouwe daar.
dat is alles.
inputtekst bujumbura,burundi, 24-04-2009 @15:12
