Het lichaam rilt. Het is niet koud. De klank
is op (importeer een nieuw bestand?). Ik
kom in beeld, het gezicht is grauw. De drank
staat af, het licht is oud licht, traag en dik.
De vloer hoest vlekken zwart op als ik slik.
Kom nou, doe het mondje maar goed open,
breng een vinger in de keel, blijf hopen.
Nee, het wil niet, teveel verdriet erin.
Zou het ook met god zo zijn gelopen,
eerst dat, en daarna dit met niets erin?
