Hier was de straat met de ronkende brommers.
Hier stond het blok met de schurftige kamers.
Hier groeit het grijs uit spleten en spelonken.
Je kijkt naar de weelde maar je ziet niet wat je wil.
Je wil wat je ziet maar je ziet niet de weelde.
De weelde vermoeit je verwende geweten.
Het groent in je buik en je wil het niet weten.
Het groeit in je hoofd en je wil het niet voelen.
Het stolt in je leden tot een dodelijk heden.
Badoem badaboem badaboem badoem:
Ik klop op je hart om je lijf te bebloeden.
