Bespottelijk, ook hier, is het opgeven
van bloed ter verduidelijking, het geschonken
plasma als clarificatie, de wanhoopsvochten:
het ‘wat glijdt er nu weer in het duidingsveld’;
het ‘wie vaart er nu de aderlating af’;
het ‘hoe heks ik het hier nog uit’.
Kom, kortom, de bel gaat, schuif aan,
treed binnen, bestel ons een
ongeluk voor twee personen.
De kaderleden stremmen wel
het likkebaren van vlammen,
de soepbinderij bindt & uit velen
zullen de verafgode bedragen vallen
als zelfzekere lichtbrekingscoëfficienten.
“Luchtbellen op het braaksel
in de inox kom”. Hugues ontkent
elke betrokkenheid.
Van de illusie van het objectieve immers
moeten we afzien, van het gegevene
de roest inslikken, het al bebroeden
tot het kuikent. Steek dus je hand uit,
& zie de 4 priemen trillen
van de ingehouden woede, tel
de tentakelende lustkronkels,
aanschouw een wereld van
onverteerbaar, slecht
vertaald verdriet.
2006-2017, uit “HEMELNETLYRIEK – Lyrische teksten van vilt.skynetblogs.be 2004-2007” P.O.D.-boekje in voorbereiding
De serie ‘Gedicht van de dag’ geeft sinds 2/06/2017 dagelijks, in de laatst bewerkte versie, een andere dv-tekst met dagelijks een ander dv-prentje.
(gelieve taal- of spelfouten of andere stoorsels te melden als reactie hier, dank!)
Leve de Praktijk van de Vrije Lyriek
