Bon, da’s al minus 100, deze zomer bij Sony zelf was het nog 499, & begin volgend jaar halen we wel de magische 200 grens, vervolgens de legendarische 100 limiet, de psychologische 50 drempel waar iedereen bij zichzelf vloekt dat ie daar ooit geld heeft willen aangeven, maar eigenlijk, natuurlijk, had je deze hoog-technologische maar in een digitale schrijfcultuur hoogst-noodzakelijke rommel al lang gratis dienen te krijgen bij een doos cornflakes ofzo.
Willen we die schrijfcultuur wel, dat vraag je je af, op den duur. Blijkbaar niet, de redenering, het verhaal dat Agent Smith ons in de Matrix voorhoudt, dat we een virus zijn dat zeker, vooral alsjeblief niet wil wat het zegt te willen, wel dat baudrillesk verhaaltje klopt hoe langer hoe meer. Het was dan ook een kei van een dooddoenerfabrikant, die Beau.
Van ´het boek vervangen´ – voor een goed begrip, vooraleer daar weer iemand in trapt, op trapt & uitschuift – is weerom enkel sprake in een valsch-nostalgische discours dat alleen maar Iets met de discoursers in kwestie te maken heeft, namelijk
- A) de omvang hunner bankrekeningen dan wel
- B) hun angsten om het alomgeroemde status quo in de strijd tegen het verderf ook maar door het lichts-afwijkend gedachtengoed te laten diskrediteren,
- C) een combinatie van beiden
- D) iemand in geval A die handig gebruik maakt van de massa in geval B
zoals in het filmpje van Amamazonhemmedanistgoe waarnaar hierboven verwezen wordt, moge duidelijk worden (een combinatie van A, B C en D).
Waar iedereen wél al jaren zit op te wachten is op een handig ding dat het nodeloos afdrukken kan afremmen van de kilo´s stierenkak op van schone bomen afgestroopte papierstroken, die we nu verplicht dienen mee te zeulen. Een beetje regering met oog voor cultuur en/of milieu begint daar dan zelf mee, zou je denken, maar we hebben niet eens een regering, laat staan dat op europees niveau iemand bij machte zou zijn…
Dus dienen we ons weer maar ´s koud te laten pakken door het amageugel dictaat, schrijlings geflankeerd daar het micro-adeubemormel dat allemaal te samen loopt te fukkadukken op de brede rug van de Ibnè eM Son y Hpaardje. De menscheid zoals zij is, in het leven zoals het is, want tja die serie loopt nu toch zo goed.
Af.
Een optimist zou zeggen dat de marktmechanismen daar dan uiteindelijk zelf wel voor zorgen, da´s nu net het soort stierenkak dat…
Soit. Gelukkig kunnen we dan nog de boel hacken zodat je er eender wat van waar dan ook kan opzetten (de schatjes bij Amazon mogen er ondertussen de kinderziektes uithalen – de bestsellers mogen ze houden).
Weerom rijzen echter als torentjes bladerdeeg in Kessel-Lo de Vragen:
- Hoe zit het overigens met die alarmerende gezondheidsrapporten over het voortdurend rondlopen met wireless toestanden?
- Wat is de werkelijke reden dat zo’n ding überhaubt wireless moet? Welke controle-garanties heeft Amazon op tafel moeten gooien bij welke ´content-providers´?
- Wat is de ware betekenis van het woordje kettinggolven?
- Waarom is quasi elke schrijver met enige allure na effen / heel effen / bij voorbaat al tot kotsens toe gedegouteerd van het literaire vijvertje?
- Wie moet er absoluut wat verkopen? Wie wil er nu in godsnaam tekstproducent zijn? zoiets deed je toch bij Danone, of Miele, of Renault (mijnheer danone, mile en renault u hebt reeds mijn bankrekeningnummer, niet) ? Was creativiteit dan geen alomvattend proces waar je na veel hard werken kan van gaan deel uitmaken? heb ik dat dan toch helemaal mis? Was het dan toch allemaal enkel op wc gaan zitten wachten tot het moment kwam en klaar staan met het boterhammenpapier?
- Waarom moeten poeziebundels die alleen maar gekocht worden door familieleden en kennissen +1 paardekop (koop mijn bundel of ik bespreek de uwe niet) persé blogsgewijs gerecenseerd worden door een middels een gefakete prijsofferte gesubsidieerd 100% gratis weblog volgepend door mensen met een hart voor literatuur, die dat sowieso graag doen? Waarom moeten er centen in een in waar geen in te bespeuren is? terwijl een spontaan gegroeid in dat reële noden vervult (een agenda, presentatie van levende dichters, invloei van tientallen medewerkers, aandacht voor hoe het poëtische werkelijk leeft in de gemeenschap) dreigt uit de boot te vallen?
- Paardekopduiding?
- De uitstraling van het poëziebedrijf vergroten? Wil je ajb de pot mayonaise ´s doorschuiven?
- Het woord lichtuitval dringt zich op. Als iedereen zonodig wil verruimen, waarom is iedereen met de usual suspects onder de poezeminnaars voorop, dan zo obsessief bezig met verengen, verkerkelijken, verburgerlijken, verprutsen, verbreukselen, vergruizen? Het dogma heerst, het verpakt zich als een volleerde Dutroux aan een vlugjes tot handelbaar object ge-encapsuleerde Badiou-eske trouw aan de event: het ware vers, de echte poëzie, het innige moment, het lingualen meesterschap (pijporgelkunde), waar is toch tussen droom en daad mijn kotsbak gebleven? Ben ik nu echt de enige die door die moraliserende kul het opgeblinkte & driewerf verstevigde traliewerk van de herrezen maoistische, door absoluut negativitische distinctiedrift geinspireerde & derhalve volkshatende dogmatiek ziet?
- Wie heeft er zo´n schrik om op z´n bek te gaan? Zitten we dan enkel in ons taalgebiedje echt zo vergeven van de literaire romantieke genieën wiens elke scheet op z´n minst degelijk dient gemarket te worden, opdat het rendement ervan ten volle kan worden opgedreven, de plofknal op professionele wijze gedistribueerd over de talloze geabonneerde werkstations?
- Waarom moet en zal er eerst geld uitgegeven worden vooraleer men iets wil of kan lezen? Waarom kan bv iemand in Vlaanderen enkel gesubsideerd worden als auteur als hij een boekje heeft uitgegeven? Een choreograaf is dan geen auteur? Een videast werkt niet met code? Een schilder kan niet lezen? Creativiteit kan enkel voor de reclame, als het geen industrie is, is het niet, dan ben je maar publiek dat aanmoddert met ander publiek? Je moet op z´n minst (bv of bn) status hebben, meekwissen, laten zien dat je iets méér bent dan je medemens? Als je niet Rilke heet en je vrouw met de kinders laat stikken voor het Ware Werk*, kan je het wel op je buik schrijven? Je past niet in het profiel dat wij met zoveel zorg?
- Wat is er mis met het onder elkaar vrijelijk delen wat uiteindelijk voor elkaar geschreven is?
- Ben ik ook de enige die zich al minstens twintig jaar lastig maakt in wat hedendaagse uitgevers het boek durven aandoen? Op wat voor quasi onmiddelijk vergelende uit elkaar vallende rommel de gedichten van ikzegmaarwat Lucebert tot ons dienden te komen? Bij ons in Vlaanderen moest tot voor kort je enkel slecht schrijven om een kwalitatief hoogstaand boekwerk op de markt te krijgen, er is hier altijd massa´s poen in eigen poel eerst geweest, ik heb hier nog een kast vol kwalitatief hoogstaande uitgaven van absoluut onbenullige kneuterverzen staan. Hierboven kan blijkbaar enkel Querido het nog voor mekaar krijgen om degelijk drukwerk af te leveren, of de kleine ambachtsman in bibliofiele oplagen. Maar ja, wie ben ik om mij daar vragen bij te stellen? waarom zou ik ook?
- Wat is nog het verschil tussen een minderwaardig uitgegeven blinkend kaftje met bij de lichtste vorm van lezing overvloedige bladuitval & het netjes geprintte ene gedicht dat je zo leuk vond op het laatste blogboek van …?
- Waarom kunnen we niet streven naar een kwalitatief hoogstaande uitgave van werken waarover een consensus ontstaan is, in plaats van op plat commerciële wijze alles wat enigszins op ware creativiteit lijkt in te kapselen in goor mediaslijm en op een van goor mediaslijm vergeven markt te laten uitkotsen om drie weken later in de ramsj de beoogde winstmarge te laten halen?
- Waarom schrap ik hier alsnog mijn beste zinnen? Wat zuigt er aan de Kunst, de mediageile Kunst zuigt, dat is bekend, maar wie zuigt de Kunst? Is de Kunstbezogene dan voorwaar & vanwege Moedertje natuur beter bedeeld in het ondergordelse? Beter dan Jan Mod´Aal? Agnes Moss ‘El? beter dan mij? Nah, ga weg!
- Moet je de lyriek dan echt kunnen als een hete slons vastpakken vooraleer je het in de kast zet bij de rest van de dingen die je gehad hebt?
- Wat is er mis met iets dat leeft, waarom, waartoe dat eeuwige oorverdovende geweeklaag om vatbaarheid, (be)grijpbaarheid, stilstand?
- untsoweiter
———————————————————————–
* oude wijven met geld opvrijen aan de Riviera, uw leven ändern, quoi.
