DROOMDOOD

De gestalte die je was, daareven,
de wandelaar die toen halt hield,
zich omdraaide, vervaagt al

in het park : wellicht geurde
er nog wat, zag je het nog te vatten
als verwelkte bloesemgeuren

in je brandkast, een verhaal dat
afgesloten zijn plaats bewaart,
waar het niet eens wenste te zijn.

Loodzware, dichtslaande deur : zo
klinkt dan de klap die de droom maakt,
als hij stilvalt, vierkantig door

de opgehouden leegte op de stilte
ploft, zich verder slechts als lijk
laat lezen, uitgestrekt

op de plaats waar je was,
die verdween, net,
toen je halt hield.