Er de moed inhouden

n.v.d.r.: het onderstaande gedicht gaat wel degelijk  over:

• het niet helen der wonden
• de onmogelijkheid van het vergeten
• de herhaaldelijk weerklinkende roep
• het niet Gebeuren van het niet-gebeurde
• het onafwendbare van de grijns (van waar-las-ik-dit-eerder)
• het ons

 

Wanhoop zet haar schouders onder de precisie
waarmee er naar de vallende regendruppel verwezen
wordt, die ongeveer 200 meter verderop

op straat valt, in een poel
van eerdere druppels: n.a.v.
het niet helen der wonden, bv.,
daar waar ze geslagen werden of
de onmogelijkheid van het vergeten, zondermeer
of de herhaaldelijk weerklinkende roep, die smartelijk maar ongrijpbaar
steeds weer even onvolledig onbeantwoord blijft, het niet
Gebeuren van het niet-gebeurde ook en het onafwendbare
van de grijns (van waar-las-ik-dit-eerder),
die tanende is terwijl je dit verder leest, weer maar eens niet-begrijpende
dat ook dit weer niet over jou maar over het ons gaat,
waar jij slechts bij gratie van deze regels bij hoort,
vanuit het negatieve, zeg maar, uit het niets
waaruit ik je dagelijks opwek, hoewel dat dus
op tot wanhoop stemmende wijze onmogelijk is.

Net dus, o ironie, op het ogenblik dat u dat
als irrelevant verafschuwt, kan ik u eindelijk
berichten, dat ik heden denk enige vooruitgang

geboekt te hebben in het mij ritmisch op- en
afzetten, zodanig dat ik naar behoren
schitteren kan daar, waar het ik naar behoren
dient te schitteren,

even.

 

02/01/07

De teksten der Vrije Lyriek kennen geen finaal stadium.
De serie ‘Gedicht van de dag’  geeft sinds 2/06/2017 dagelijks, in de laatst bewerkte versie,  een ander dv-gedicht met dagelijks een ander dv-prentje.

Leve de Praktijk van de Vrije Lyriek!