Een vrije lyricus gaat – misschien, soms & als het Ware – te werk als een muzikant van oosterse inslag.
Voor de oosterse muzikant is de kosmos één geweldige dreun waarbinnen de auctoriële monade een zo intens mogelijke stilte creëert. Die stilte is nooit absoluut, verre van, het is steeds een oscillatie rond een immer afwezig nulpunt, de periodieke afloop van een non-lineair proces.
Hoe eenvoudiger de oscillatie, hoe sterker de Stemcel. De Stemcel van de Vrije Lyriek is als het Ware het virion, het enkelvoudig viruspartikel ervan.
Stemcel van de Vrije Lyriek in
ongemarkeerde staat bij ons thuis op de kast
In de Stemcel oscilleert het (lineaire) DNA van de Stem: een louter kwantitatief gegeven, de periodieke aftelling naar het Niets van het Er.
Het benaderen van de (innerlijke) Stem vergt vele jaren oefening.
Vanuit die oscillatie wordt tijdens de virale burst een zich opwaarts slingerende melodie opgebouwd, een levende ritmiek op basis van de ritournelle rond het Niets.
We spreken op dat ogenblik (de virale uitstorting) van de Stemaanhef.
De Stemaanhef is niet zoals in de westerse muziek een doorbreking van de stilte door een singulier gegeven, maar een explosie ervan die in feite een (gemuteerde) recursie is van de kosmische dreun zelf.
De Stemaanhef gaat in toenemende complexiteit over in de Zang.
De Zang creëert op haar beurt via een afvalverwerkingsproces het Draagvlak van de Vrije Lyriek. Elk Draagvlak is dus een procedurale staat, zij kan zich soms uitkristalliseren in een poëtische/lyrische structuur maar elke structuur is secundair aan het temporele gebeuren. Uiteraard is de aangenomen tegenstelling plaats-tijd op haar beurt slechts een humaan-noodzakelijke fictie, vereist om dit betoog in stand te houden gedurende haar looptijd. Elk betoog zal steeds een zekere rek behouden, een zekere onsamenhangendheid. Gemakshalve duiden we deze onsamenhangendheid met de term Tijdsrek.
Op dit ogenblik is enkel het Draagvlak programmatorisch wegschrijfbaar en benaderbaar. Ik verwijs naar de Vlakken in Het Pad van de Wenende Nacht. U merkt het ook daar: de vereiste poëtische programma’s bevinden zich ook nog maar in een pre-alfa staat, het zijn slechts schetsen, al dan niet werkbare mock-ups van de beoogde programmatuur, die vaak in (schijnbaar) geen enkel opzicht verschillen van klassieke poëtische code.
