Ik hou van u, gij dwaas, maar erg afstandelijk
Uw wereld maakt mij triest, noch boos of blij
Uw spel van schuld & loon blijft onveranderlijk
Het is als lucht & geld & lust, het hoort erbij.
Uw kommer & uw kwel, uw nijd, uw blije tranen,
Uw loempe daden & dan plots uw genialiteit:
Het brengt uw droom bijtijds tot bij ’t gedane.
Ik streel in uw gelaat de groeven van de spijt.
Ik ken uw woeste drang naar hogere wetten
Hoe gij alles wilt & hier & nu tot zin verklaard,
Ik dacht dat ook bij ’t kuisen der toiletten.
Ik hou van u, maar nee: ik leef niet in uw vreemde land.
Ik leef bij haar, haar wiegewei, haar zee, haar strand.
De muze heeft voor mij haar lieve lijf, haar lied bewaard.
–
