Ik zeg de dingen zakelijk vaarwel, er
Is een dood in mij die mij verlaten wil.
Banden verdwijnen, ankers vergaan:
Ik word door haar uiteindelijk bevrijd.
Ik ben atol, mijn aders zijn koralen
Ik ben een wegen op het wiegen
Van de immer zilte zee, vonk
In het brullende branden der zon.
Ik spreek uw dag niet langer aan,
Ik meng mijn daden in mijn woord.
Ik wil uw zang niet zijn, het is geen zingen.
Ik zie het naken van de nacht, verlaten
Door de angst, de gramschap der graven:
In een kille bries word ik tot niets ontdaan..
