de eeuwigheid, en hoe haar te bereiken

de eeuwigheid is niet de monding van de tijd, niet zijn einde, eerder zijn begin, een voorwaarde, eigenlijk
de eeuwigheid is niet het stilstaan van de tijd, de tijd lijkt te bewegen omwille van zijn stilstand in het eeuwige
de eeuwigheid is niet het tijdeloze, het tijdeloze is van alle tijden, het tijdeloze heeft gebrek aan tijd, verlangt ernaar
de eeuwigheid kent geen gebrek noch verlangen
er is het wit, er is het zwart (untsoweiter)
de eeuwigheid herschrijft elke dualiteit in de volle afwezigheid van plaats & zijn tot een eeuwigheid die schrijvend aan zichzelf zichzelf is, een eeuwige gelijkenis
’tot in der eeuwigheid’ is een contradictio in terminis opgeheven door het daaropvolgende ‘amen’
de eeuwigheid is alomvattend
het alomvattende is niets
de eeuwigheid omvat het niets zoals het al het niets omvat dat eeuwig is, alles
in de eeuwigheid is er geen zijn, geen taal, geen liefde, niets
het eeuwige is onbereikbaar voor de mens, tiens
het eeuwige is altijd hier maar nooit in onze handen
in het eeuwige wordt het zijn zich bewust van zijn gebrek
in het eeuwige is er geen eeuwigheid
als ik jouw tepels kus, dan is er eeuwigheid
(ik was verborgen in dit ogenblik)
(ik vind mij terug in jou, jij bent geheel dit ogenblik)
(jij verbergt mij dieper daar dan dat ik mij nog vinden kan)
(jij bent verborgen in dit ogenblik, mijn nu dat nu het jouwe is, de eeuwigheid)
(ik ben dit nu, de eeuwigheid)
niets ben ik, geheel verborgen in dit ogenblik