m. vasalis – de krekels

Er is geen rust, er is geen nacht, niet een stilstand, geen
verpozen. wij zijn het dolle van vliegen in hun laatste
uur, een gonzen dat niet stremmen wil tot klare taal,
het brute beuken van bloederige tentakels stijf in

gapende wonden. je ligt met open benen in het duister
en de gordijnen ademen op, ademen neer: Er is geen
lichaam en geen reden meer, je brein is lam, er
liggen duizenden eeuwen te rotten in het laken.

je denkt straks moet ik wellicht nog braken. de tijd
die jou vernielt steekt strop in de keel, alle uren
Zijn tot in het nu verfijnde haken. je wordt een zwerm,

in dieper zwart dan ooit jouw oog wat zag stuif je uit
elkaar, jij bent de letterstorm die nu de zon verduistert.
Er is geen rust, geen nacht, geen stilstand of verpozen.

dv 2013 – vrij naar De Krekels van M. Vasalis