De avond valt. De wolken bulken zwart
Over de toppen der bomen. Onder
Mij gaapt het dorp als een uitgerukt hart.
De droefte is haast een wanhoopswonder,
Trieste schoonheid die ik diep bewonder,
Want eenieder kent dit donker klagen:
Het is leed dat in zichzelf behagen
Schept, in het moedeloze vreugde vindt
& Niet wil de dood naar nooit verdagen,
Maar het sterven zelf als haar grond bemint.
LYLIA, een reeks van 449 dizains is een hedendaagse herschikking van de Délie van Maurice Scève, een werk, verschenen in 1544, dat op haar beurt veelvuldig verwijst naar de 366 canzioniere (del vario stile) van Francesco Petrarca’s grote Liedboek. Een dizain, in de strikte vorm die Scève (en ook ik nu) hanteerde, bestaat uit tien verzen van tien lettergrepen in een vast rijmschema (ababbccdcd).
