(berichten uit de permanente staat van beleg #1)
échte politiek, politiek in de zin van bestuurlijk beheer van de polis, dwingende zorg voor de locatie waarin gewoond & gewerkt dient te worden, de facto voor de meesten onder ons het netwerk dat ons verbindt, de samenhang der programma’s waarmee de economische activiteit dient ondersteund te worden (sorry maar: it matters, de informatica, het virtuele, materialiseert zichzelf, elke dag meer) (voor de blondjes: uw scherm dus), zou er bijvoorbeeld in kunnen bestaan dat iets (iets=een lopende programmatuur= iets) als facebook van overheidswege opgeëist wordt, bezet, niet door een stelletje ongeregeld dat aandacht nodig heeft maar door de verkozen regelgevers, & dan stilletjes aan, want je mag de mensen niet schofferen, ontdaan van de commerciële belangen, zodat we een efficiënter virtueel netwerk zouden hebben, waar we bv niet voortdurend worden lastig gevallen in onze dwingende communicatie door het eerste beste snotjoch met wat poen om ons naar de 50+ dating site te lokken, van het moment dat je tikker in die zin overclocked is.
hetzelfde lot is uiteindelijk indertijd de spoorwegen beschoren geweest, je hoeft geen neiging tot mystiek te hebben om de analogie te zien, maar goed, ik weet het, het historische besef is henen, dus ik leg het effie uit(die blondjes toch): de firma’s die verantwoordelijk waren voor de uitbouw van het spoorwegennetwerk die de basisinfrastructuur waren voor het economisch exces (lees uw bataille nu ’s , hij staat in uw kast) dat rechtstreeks naar uw locale collectie wereldoorlogen heeft geleid, zijn uiteindelijk allemaal failliet gegaan.
ná de uitbundige vieringen van dood en gruwel is men stilaan tot het besef gekomen dat men weer treintjes nodig had om van hort naar haar te sjoeken (het marschall-plan).
op dit ogenblik werkt er geen ziekenhuis meer zonder de bestaande internetinfrastructuur. geen school. geen politiekantoor. geen poëzieclubje. we geven het uit handen. net zoals we onze centen uit handen gaven aan de banken.microsoft, yahoo, google, amazon, facebook, sorry hoor maar ze gaan het (ons) echt niet redden. nobody gives a fuck. een beetje politicus met verantwoordelijkheidszin behoedt zijn mensen (die haar verkozen) ervoor dat ze het slachtoffer worden van het soort collapse dat we nu met de vastgoedspeculatie meemaken, maar bon, soit, als ik flapjanussen zoals ons bartje bezig hoor, dan denk ik eigenlijk dat échte politiek een contradictio in terminis is, een treintje, met als eindstation outswitch
Gerelateerd
