[herneming van de cyclus ‘indringende cirkelzagen’ van april 2007 – januari 2008 – een ‘cirkelzaag’ is in deze versie een sonnet waarvan men (minimaal) het eerste kwatrijn bij voordracht of afdruk dient te herhalen ter indicatie dat de tekst normaliter eindeloos zou doorlopen in een lus (het uitvallen van de stroom, helaas…) – er zijn 14 levels aan dit rijmend spel – de (flarden van) personages die erin figureren, flaneren er fictief maar zijn natuurlijk gebaseerd op waar gebeurende feiten – je kan het spel niet winnen ]
Voorwoord
Antonin Artaud vertelt ergens dat
- op een mooie dag de mensheid besloot de idee van de wereld een halt toe te roepen (arreter l’idée).
- de mens toen moest kiezen tussen de onzaligheid van het oneindige (l’infini) en het pathetisch-kleinschalige (l’infimi).
- de mens koos voor het laatste en stopte zich vol met koekjes en religie.
Men neme de cirkelzaag ter hand.
Het is koekjestijd.
LEVEL 1
ik, de vrezende, die met grafiet beschrijft het git:
een kraakstem plooit mij heet de letters uit & wit
& ik schik mij in uw stad, die naar lijken verkleurt
& weg spurten de krabben van het rotten dat geurt.
daar is het jongetje wij dat met aarde de helmen vult
zijn knietjes knikken grillig bij de helmgaatjes neer:
een o die stulpt naar boven & een naar onder meer
zijn lipjes tellen slechts één kogel die naar buiten tulpt.
diep in het donker te zweven hangt racha stroef
het bloed jaagt er zwart & stijf door haar strot
& haar angst is de angst van de moeder van g*d,
angst voor de vrucht van haar lust die zij begroef.
ons bestaan, naar zijn beeld, maakt haar woest & bot
& zij wil nu ook mij in uw ogen dood & kapot:
ik, de vrezende, die met grafiet beschrijft het git:
een kraakstem plooit mij heet de letters uit & wit
& ik schik mij in uw stad, die naar lijken verkleurt
& weg spurten de krabben van het rotten dat geurt.
[…]
Personages (in volgorde van opkomst):
- Ik, de vrezende, voorheen bekend als zanger Izeganz, gerespawned ergens dicht bij het Einde
- U, de speler, hypokriet & mijn gelijke, verblind & gevangen in het tumult van emotie & tijd
- Racha, de moeder van g*d, summum van koopkracht, een kwaadaardig loeder die haar onsterfelijke zoon bij geboorte trachtte te doden omdat hij niks waard was.
- het jongetje Wij, een mormeltje mismaakt naar het beeld van g*d, dat, zo gebiedt het speldoel, herhaaldelijk wreedaardig wordt omgebracht
- Er, een singulariteit waar iedereen naartoe wil
- …
