De tot op heden volledige reeks Sun(t)Ra(nce) gedichten – lyrische improvisaties geschreven tijdens het beluisteren van een track van Sun Ra – vindt u online hier: http://plaatsisruimte.wordpress.com/
Hier is een afdrukbare versie (PDF) van de huidige stand van zaken (versie 0.3): suntrance_0_3_1
Heliocentric
het brede heeft het van het verre
& het verre verheldert de omvang
de vogels aan de voet gehouden
& de berg beschenen in het licht
verklaren ook de schaal waarop
de zon een zon is in de zon.
19/08/2008 rev.20/06/2011
Sunrise
het donker tokt op de hoofden van de horizon
een tong krult dat ze plassen moet, elk oog
staat bol van de leugens maar in de geulen
van het licht wiebelt de slang van de vreugde
hogerop, kronkelt langs de streepjeskatten
tot bij de schots & scheve vensterbanken.
het zwalkhuis braakt de nacht op de velden
& de velden slikken, hikken, schikken zich
in akkers, koeienwei & macadamweg.
de postbode kiepert dikke enveloppen
paprikapoeder en witkalk in
verdrietige blinkbrievenbussen.
overal loopt een vader uit werken
de hoekjes van de straten af met een bruin
boekentasje boterhammen
óp naar de ploegbus.
uit de kieren van jouw dromen
stoom ik weg, in zon vergaan
& in de draden onderaan
hangt als laatste knikkebollend
& moe van mij jouw mooie maan.
21/11/2008 rev. 22/06/2011
Circe
hierheen, gebaart een zon. jouw katten
waren er rond met grote wolvenogen,
jouw leeuwenburcht is opgebouwd
uit lagen linnen leem & paarlemoer
deken dak & sprei. de stem snijdt door
het langverwachte ochtendgloren. jij tast jij vlucht
jouw schouders bollen hun oker in het grijpen
van mijn handen. ik zie voluit een blauwe maan
jouw naam jouw tijd jouw lijf verbrandt als wol
in mijn al te snel gesponnen heden.
de gong. ik vang omfloerst in warme tranen
de eerste heesbevroren klank. ik slik.
er scheurt een kleenex van verdriet in mij.
15/08/2010 re. 20/06/2011
Fate in a Pleasant Mood
een voet schiet door de weg de weg
is van behangpapier het is er
modderig & in het vale licht
verdwijnen jij & ik op elk
van onze glibberige paden.
in onze handen bengelen de rafels
van een nat eindje touw. gemis. uit
het verkleefde boek van onze lijven
lees jij mij een knoop van gaas uit de
verbanddoos er zijn zeg jij er nog.
onze tongen proeven zoete tongen &
de resten van een woekerende wonde.
het geurt in onze week naar stof,
de lucht draagt vuil in zich ik
geloof die zo verzwaarde ether
wel.
15/08/2010 re. 20/06/2011
