DFB

[het ontwerp van deze site is geoptimaliseerd voor raadpleging op PC/tablet]

P’TiX

ACTUAP’TiX

RαFa’ελ @DFA

(naar “De Heilige Familie met Johannes De Doper, Zacharias en Elisabeth” (1507-1508) een pen en bruine inkt tekening van Raphaël te zien in het Musée des Beaux-Arts te Lille)

– POST P’TiX PATRIOTE

Het ‘Post P’TiX Patriote’ programma werkt net als het P’TiX-programma maar heeft foto’s uit oude magazines als invoer en een uitvoer op A4 formaat.

– P’TIX OUTDOOR

Als het weer het toelaat, zorgt het Viander-domein hier in Tienen voor ‘levende invoer’. Mogelijke overeenkomsten tussen het getoonde en de realiteit berusten geheel op het spreekwoordelijke toeval.

P’TiX Research

Af en toe dien ik jammerlijk toe te geven aan mijn systeemdwang, een schandelijke verslaving die ik dan maar ‘research’ heb genoemd. De verzamelde notities over het P’TiX tekenprogramma vind je hier: https://www.dirkvekemans.be/ptix-research/

Je kan P’TiX tekeningen ‘volslagen betekenisloos’ of ‘asemisch’ noemen, zoals thans gebruikelijk is in de ijlste virtuele ‘kringen der asemici’, hoewel het natuurlijk een mens niet gegund is iets volslagen ‘betekenisloos’ te kunnen doen: er zal sowieso door andere mensen altijd een betekenis aan gegeven worden, en de producent zal, als de productie ergens de aandacht van derden krijgt, steevast een achterliggende of zogenaamd ‘evidente’ bedoeling in de schoenen geschoven krijgen. De keten van het teken maakt vervolgens dat elke ontkenning meteen als een schuldbekentenis fungeert. En daarbij nog: elke vorm van humane expressie is per definitie sowieso ‘semantisch’, of het nu een losse krabbel op een vodje papier betreft, of de Mattheus-passie van Bach.

Er is derhalve blijkbaar geen ontkomen aan: de geneugtes van het vanzelfsprekende zijn nu eenmaal aan de mens, die hooghartige soort van niets ontziende predatoren, niet besteed. Onze betekenisdwang maakt ons dan ook tot het meest efficiente massa-vernietigingswapen op deze planeet: wij krijgen middels ons onaflatende toedichten van ‘zin’ en ‘betekenis’ aan alles in onze leefwereld waarlijk ook alles kapot. Immers: informatie maken van data = data-destructie, een perforatie van de negentropische coherentie, ergo een vergroting van de entropie. Jeuh. Voorbij goed en kwaad kan je dat soort gedachtegang natuurlijk probleemloos omdraaien en dan maak je van het ‘doemdenken’ als bij donderslag een optimistisch vooruitgangsdenken. De apocalyptische versie is een ietsje ‘cooler’ en dus beter voor de commerce, da’s al.

Toch dien ik hier ten behoeve van mijn lotgenoten uitdrukkelijk te stellen: een P’TiX tekening is niet het gevolg van enige humane ‘bedoeling’¹Ik gebruik ‘bedoeling’ hier als vertaling van Nietzsche’s ‘Absicht’ in zijn Voorbij goed en kwaad §32 dat ik in het Nederlands aan het lezen was, net, die paragraaf 32 verheldert m.i. veel van de problematiek, de ‘genealogie’ van de asemische schriftuur, haar ‘betekenis’ (sic) als fenomeen in dit tijdsgewricht.

De P’TiX tekenaar wil immers niets ‘zeggen’ met de tekening, de gebruiker gedraagt zich voor het programma optimaal als zij stilzwijgend functioneert als een humane printer van de invoer. Elke printer print zoals die nou eenmaal print, met een humaan individu als printer is dat niet anders. Wat een mens maakt als realiteit op basis van de geboden invoer, is meestal al ‘erg’ genoeg, naar mijn ervaring heeft niemand wat aan nog eens wat ‘artistieke’ ‘bedoelingen’ daar bovenop.

De gebruiker van het P’TiX tekenprogramma laat de tekening ‘gewoon gebeuren’.
Ik schrijf het tussen aanhalingstekens omdat er allerminst iets ‘gewoon’ is aan dat laten gebeuren. Ik probeer dat nu al haast twee jaar en slechts heel zelden kom ik een beetje in de buurt van dat ideaal.
Het welslagen van een P’TiX tekening, haar graad van zuiverheid kan immers enkel worden afgemeten aan de afwezigheid van betekenis, aan het gebrek aan ‘bemoeienissen’ van de gebruiker. Net zoals je van een gewone printer verwacht dat deze de tekst gewoon afdrukt ‘zoals die er staat’ (hij staat nergens), verwacht het P’TiX programma dat de gebruiker die op zijn/haar/hun manier ‘afdrukt’. Verstand op nul dus.

De maatschappelijke implicaties van dit soort houding t.o.v. de creativiteit zullen bepaald wanstaltig overkomen bij de meesten onder ons²Aangezien de meesten onder ons nu eenmaal blinde volgers van de impulsen hunner consumptieverslaving zijn en elke natuurlijke band met het vanzelfsprekend schone verloren hebben. Tja. , dus die ‘filosofie van het vanzelfsprekende gebeuren’ gaan we hier maar achterwege laten.

Het betreft overigens grotendeels een herneming van aloude Oosterse onthechtingsidealen, dus wie dat wil kan in bronteksten daarvan zijn honger stillen. Ik amuseer mij dezer dagen dan wel rot met de lectuur van Nietzsche, maar het laatste wat ik wens is controverses ontketenen, er bestaat heden gewoon geen ‘common ground’ meer waarop enig debat met diepgang op een beschaafde manier gevoerd kan worden. Hier en daar zie je nog een eenzaat verzuipen in het gebral, maar van enige literair-filosofische ‘cultuur’ met enige relevantie in het maatschappelijke gebeuren kan je nauwelijks nog spreken. We kunnen ons alleen nog laten samenvatten en wegzetten door de planeet-opvretende AI-machines, die elke kritische noot of het minste teken van een kritische houding prompt flaggen als potentiële hate-speech. Aan het morele gezag van de commercie is geen ontkomen aan, dat is een zwart-wit verhaal, een goed en een kwaad waar geen ‘voorbij’ meer kan zijn. Het is maar goed dat de arme Friedl niet meer hoeft mee te maken hoe zijn ‘Ubermensch’ er uiteindelijk uit aan het rollen is.

Soit. Om terug te komen tot het eigenlijke onderwerp van deze notitie: ik beaam dan ook volmondig en met het diepste schaamrood de bezwaren die men tegen mijn geteken en mijn gedoe in het algemeen kan hebben (genre: “Maar meneer Vekemans, uw gekribbel lijkt nergens op, dat is toch geen tekenkunst!”). Van ‘kunst’, laat staan ‘De Kunst’, hou ik mij sowieso ver – wat een rotte viezigheid is dat niet – maar wat mij erger is: zoals iedereen kan zien staat al die papier- en grafietverspilling van mij inderdaad nog bol van de evident expressieve gebaren. Wat een verschrikkelijk woelen toch in die oude handjes van mij! En het wil maar niet beteren!

Nu, ik zou hier kunnen komen aandraven met de verzachtende omstandigheid van mijn traumatische jeugd en al de verschrikkingen die dat met zich mee hebben gebracht, en dat is de facto de niet te ontkennen oorsprong van alles wat ik hier vrij dwangmatig blijf tonen, maar uiteindelijk dien ik mij zonder de minste zweem van ironie aan te sluiten bij het oordeel van mijn overigens geheel fictieve criticaster: ook als P’TiX gebruiker faal ik elke dag, ik kan immers het willen ‘bedoelen’, het volstrekt nutteloze ‘betekenen’ blijkbaar niet laten. Zelfs niet bij het overtekenen van een volstrekt contingente vlek op papier produceer ik ongewild een hele wereld aan poly-interpreteerbare nonsens. Mijn oprechte excuses hiervoor. Sorry.

Ik koester echter nog steeds, tegen beter weten in, de hoop dat ik er ooit in zal slagen om het ideaal van het niets-zeggende, het ‘vanzelf-sprekende’ in mijn tekenen te bereiken. In mijn schrijven is het alvast totaal onmogelijk gebleken, getuige deze notitie, en al het voorafgaande hoogdravende geëmmer op deze ‘blog’.

Ach, de weg is lang, het leven kort, en dat is, al bij al, zoals de zaken nu staan, misschien maar goed ook. En terwijl ik teken, geniet ik toch uitermate van mijn ‘valse’ vorm van volmaakte vanzelfsprekendheid, en dat is medunkt al heel wat. Ik hoop dan ook dat een deel van die uiterst fragiele vreugde op u als toeschouwer van mijn fratsen mag overslaan.

Neemt u dus het getoonde aub niet al te serieus, een lichtjes geamuseerde stilzwijgende gniffel van u is mij als respons meer dan genoeg 🙂 …

dv@DFA rev. dv@DFB

de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.

steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP: