noot bij P’TiX BHe
om de finale functionaliteit te maximaliseren wordt de omkeerbaarheid van de afbeeldingen nu explicieter.
er is ondertussen ook al voldoende evaluatiemateriaal (60 dagen met meermaals meerdere tekeningen met afwijkende invoer) om enkele belangrijke beslissingen inzake kleuring te nemen.
ik hou nogal aan de potloodversie, inkleuren met aquarel vernietigt alle detail in de tekeningen (door mijn onkunde en onbesuisdheid in het schilderen), de semi-automatische kleuring met Photoshop wordt stilaan een valabel alternatief, maar het is verre van optimaal.
een manuele inkleuring blijft de beelden sterker maken.
maar deze persoonlijke indruk wordt nog getoetst door een portie P’TiXjes op kaartjes te laten drukken en ze als steekproef te laten ordenen in volgorde van voorkeur door een gewillig slachtoffer of tien.
ik ga nu in een volgende faze onderzoeken A of een inkleuring met tablet tot een werkbare procedure kan komen, en B of een aquarel inkleuring van een daartoe geprepareerde afdruk een goede oplossing is.
dat laatste vooral ook om mij de nodige zelfbeheersing in het kliederen bij te brengen.
inhoudelijk: het laatste van de visueel-motorische etter komt er nu uit, ik wil – het is een ware aandrang – mij nu verder bekwamen om de weelde van de opbloei adequaat te kunnen laten passeren. ik ervaar dat als een plicht, maar er is niets dwangmatig aan, ik voel mij eerder gezegend door mijn taak.
wat er zo gezien wil zijn is mij even duister als wat er aan het woord wil komen in mijn genegeerde schrijfsels en wat er wil zingen in mijn publiek-vluchtende Rotmuziek.
misschien is het gewoon iets tussen mij en mijn werk, geen idee, maar het is spannend en ik amuseer mij er rot mee.
en aangezien ik leef op kosten van, deel ik al dat gedoe maar, gratis, het zou er nog aan moeten mankeren dat mijn plezier betaald moet worden, maar bon, dat delen zelf wordt moeilijker en moeilijker, omdat overal elke cultivatie van de creativiteit wordt opgegeven in functie van de verkoop.
daar word ik bepaald droevig van, opstandig ook, nog steeds.
maar het lijkt er na 20 jaar fel op dat ik daar alleen mee achterblijf, met dat verdriet en de woede bij zoveel onverschilligheid. er is blijkbaar totaal geen vraag naar wat ik doe of probeer te doen, men vraagt zich verbaasd af waarover ik het heb.
het zij zo, ik heb denk ik mijn best gedaan om een alternatief te tonen en ik zal dat blijven doen, maar ik verspil daar verder geen woorden meer aan. de programma’s worden ontwikkeld voor algemeen gebruik, maar ik ga het theoretisch kader daarrond niet verder expliciteren, daar is toch geen interesse voor.
als er vragen zijn moeten ze dan maar gesteld worden è.
er zijn daarbij ook veiligheidsoverwegingen, ik ga dat niet ontkennen. ik voel mij nu al dagelijks in mijn bestaan bedreigd, de komende winters zijn voor steuntrekkers als ik een voorafschaduwing of misschien zelfs al voorproefje van de levensbedreigende situaties waaraan we dreigen te worden blootgesteld.
hoe gefundeerd die angst is, is al het onderwerp geweest van persoonlijk onderzoek, de waarschijnlijkheidscijfers zijn onaanvaardbaar hoog. er zal geen haantje piepen wijl wij creveren.
vandaar dat ik ook alle activiteiten die naar buiten gericht waren zoals Radio Klebnikov en andere samenwerkingen heb losgelaten, ik moet nu echt aan mijn eigen bestaanszekerheid beginnen werken, de tijd dringt.
het voordeel voor jullie aan het compromis met de verkoop dat in de maak is, aan het onvermijdelijke, is dat jullie dan van het gezaag en gebedel om centen verlost zullen zijn. ik wil hierbij toch mijn oneindige dankbaarheid te uiten bij de vele giften en steun die ik in de loop der jaren mocht ontvangen. merci, daarvoor.
ik heb het toch van 2004 tot 2022 geklaard zonder enig compromis: geen subsidies, geen sponsoring, geen vriendendienstjes, geen gesjoemel, geen verkoop.
nu zie ik mij uit lijfsbehoud toch gedwongen een commerciële finaliteit in de programmatie als testcase toe te laten. hopelijk mislukt het, maar ik vrees het ergste.
tenslotte dienen de programma’s van de NKdeE ook geschikt te zijn voor mensen die er centen mee willen verdienen.
da’s zoals bij yoga: je hoeft geen gelovige te zijn om er de vruchten van te plukken.
het blijft moeilijk, toch.
BHe inkleuringsprocedure in screenshots
OVER P’TiX
P’TiX is een artisanaal grafisch programma waarbij gebruikers (‘kunstenaars’) per dag minstens één verhalende potloodtekening in vierkant formaat maken van één van de 52 invoervlekken in inkt en bister.
De uitvoer kan worden gebruikt voor educatieve doeleinden en is, zoals alles op deze site gratis en onvoorwaardelijk beschikbaar voor iedereen. De uitvoer kan ook worden gebruikt om Deep Learning-modellen optimaal te trainen in de tekenkunst, zodat uiteindelijk iedereen zijn eigen visuele taal en grafische stijl zou kunnen ontwikkelen op manieren die voorheen ondenkbaar waren.
Zoals elk programma, elke routine die ik ontwikkel ligt in P’TiX de nadruk op het proces, op de gebruikerservaring en niet op het resultaat. De geproduceerde tekeningen, de ‘afgewerkte’ aquarellen of pentekeningen zijn strikt genomen afval van het ‘beleefde’ programma.
Ik gebruik zelf dan ook geen A.I. om de tekeningen te verfraaien of te pogen mankementen aan de tekeningen te verbloemen, hoewel ik misschien later nog wat experimenten plan, maar dan zou het eerder zijn om de uitvoer te gebruiken als trainingsdata voor een gratis P’TiX_dv tekenprogramma dat eender welke invoer omzet in grafiek zoals ik dat met de hand zou gedaan hebben. Maar voorlopig word ik enkel moe van de gedachte daaraan.
Echt ‘goed tekenen’ zal ik overigens nooit kunnen. Ik ben zwaar bijziend en net dat gebrek – ik zie letterlijk nooit wat ik teken – resulteert m.i. in interessante tekeningen. Elke afwijking is m.i. een talent, een potentie.
Uiteindelijk zorgt de natuurlijke ontwikkeling van de tekengewoontes toch steevast voor een visueel min of meer coherente ‘wereld’, net zoals onze perceptie onze ‘realiteit’ gewoontegetrouw opbouwt uit vertrouwde data. Mijn werelden zijn dan ten gevolge van doorstane trauma’s misschien wat grotesker dan ‘normaal’, maar wat rest er ons nog om ‘normaal’ te noemen na het lezen van de ochtendkrant.
P’TiX moedigt, als creatieve tekenmethode, het maken van fouten en het leren daarvan aan1in het tekenen, net als in de (geïmproviseerde) muziek, bestaan er geen fouten. Als je een ‘fout’ maakt herhaal je die gewoon tot het een nieuwe regel is. Er schuilt een lichte vorm van rebellie in de code van de routine, waardoor het een bron van eindeloos tekenplezier en meteen ook een therapeutische uitlaatklep kan zijn.
Vanaf CHd (30 augustus 2023) werkt het P’TiX programma als abstraherende ‘aquarellenfabriek‘. Elke tekening op basis van een vlek wordt de volgende dag en de daarop volgende dag met diverse technieken 2meestal aquarel verder uitgewerkt.
De tekengewoontes die ik gaandeweg ontwikkel in het P’TiX programma gebruik ik ook in varianten van het programma, waarbij er dan andere invoer gebruikt wordt, bv. zwart-wit foto’s uit oude magazines in de “POST P’TIX PATRIOTE” variant of het Vianderdomein in “P’TIX OUTDOOR“.
Op DEb is er een ‘pagina’ begonnen waarop ik notities, citaten en opmerkingen bijhoud over of in verband met de P’TiX tekenmethode: P’TiX research.
NKdeE 2023 – copyright:
CC0 1.0 Universal (CC0 1.0) Public Domain Dedication
rev. dv@DEY
P’TiX invoer TABEL
Klik op het PI-cijfer om de invoer met voorbeelden van uitvoer te bekijken:
Noten
