het stukalied

voor neo,
op de wijze van Fairytale of New York van The Pogues

de straten vol huizen de huizen te huur
de mensen tevreden de vijand getemd
de dagen zijn schaduw het eind is het vuur
de meiden verwerken de jongens tot vent

want de plaats staat niet stil
en de tijd werkt niet mee
de stuka’s gaan komen
het gieren begint
de doden herrijzen
en hoog stijgt de zee
(de doden herrijzen
en hoog stijgt de zee)

daar zijn nog  de armen daar ook de keel
de handen die dragen de vingers op handen
de vingers verstijven de angst doet haar deel
de vrijheid zal altijd in woorden verzanden

want de tijd staat niet stil
en de plaats werkt niet mee
de stuka’s gaan komen
het gieren begint
de doden herrijzen
en hoog stijgt de zee
(de doden herrijzen
en hoog stijgt de zee)

de ziel is afwezig het hart is een spier
de vrouwen verstoppen de man in hun leed
de mannen vergrijzen hun vrouw is niet hier
het einde der tijden begint met een scheet

want de tijd staat niet stil
en de plaats werkt niet mee
de stukka’s gaan komen
het gieren begint
de doden herrijzen
en hoog stijgt de zee
(de doden herrijzen
en hoog stijgt de zee)

gelukkig mijn hond is enkel maar hond
zijn veld is geen landkaart enkel maar veld
de kakjes van dames van lust doen er kond
de geuren van teefjes vereren de held

maar de tijd staat niet stil
en de plaats werkt niet mee
de stuka’s gaan komen
het gieren begint
de doden herrijzen
en hoog stijgt de zee
(de doden herrijzen
en hoog stijgt de zee)

invoer:10-02-2018 @12:36 te Drieslinter – verwerkt op 15-02-2021 te Tienen – voor ‘finis mundi’