Categorieën
lyriek

rafel

in schroeizon, gevangen in licht
ziet het de man. winddoorschoten
lijf met kracht in de ooggaten,
koud gebrek tussen de schouders,
de huid vol zwerende gaten.

geen ander was valser
en beter gemaskerd
in de echt dan de man.
geen ander sneller bedrogen.

“hij was een rafel van haar kleed
op het leliënveld waar zij liep”
,
roept het, en het benijdt hem
kleed en dood te mogen zijn.

moment na moment telt het
de eeuw bij de eeuwen,
de wereld bij de werelden
het licht bij het licht.

genot vult de honger,
genot vult de slaap,
genot vult het wachten,
op de zwartzachte nacht.

na zo’n vijfhonderd scheppingen
fluistert het zacht in haar oor:
“zo krijg je me nooit”.

invoer (2018) – voor ‘finis mundi’

~

copyright ‘ViLT //dagwerk van dirk vekemans’:
CC0 1.0 Universal (CC0 1.0) Public Domain Dedication

contact: dirkvekemans@yahoo.com

VOLG dirkvekemans.be
Vul je mailadres hieronder in en je krijgt elke dag het werk zo in je mailbox, gratis. jouw mailadres wordt verder niet gedeeld, gebruikt of anderszins bekend gemaakt. Met opzeglink in elke mail.

This website uses the awesome plugin.