lethargisch

zolang het is:
de ogen scheuren zich af van het zien.
de monden braken tijd in hun spraak.
de lippen storten in, de rimpelhuid verstoft, schroeilicht schroeit en de opgelakte stilte is strak ten dode opgesteven.

elk woord vernietigt de herinnering.

zolang het is:
het strikt haar weerschijn in de afwezigheid van stof die rond het niets haar niets herkent.
het vreet als vette made in de zorgvuldig geplette hunkering naar wat het nergens was. het is alleen, verslaafd aan zinsbegoocheling, koffie, taart en spijt.

niemand wil gekregen schittering.

zolang het is:
het zwijgt en rust.
het laait soms op in litanieën die alleen bestaan uit stilte en gebaren. het schept genoegen in een rimpeling.
het wenst u op uw reis een beter wedervaren.

invoer (2017) – rev. dv@CBE

voor ‘101 Eigentijdse Aanroepingen van de Muze’