[drieluik uit Vlak 11 van ‘Het Pad Van de Wenende Nacht’, broncode voor een stuk algoritmisch klanktheater, nog niet gecompileerd – deel 3: slotmonoloog van Izeganz] besmet waren we al. wat hen uitstraalt bedekt mij,wat hen opjaagt en jent,het stroopt mij in en bedruipt mijde walg staat in mijn holtes te lillen,te lezen waarin ik snelde ooit, en […]
Maand: november 2020
dwarreling
[drieluik uit Vlak 11 van ‘Het Pad Van de Wenende Nacht’, broncode voor een stuk algoritmisch klanktheater, nog niet gecompileerd – deel 2: Izeganz smeekt nog om genade maar kent de wet van het einde] schep mij uit, ontader mij, verbrandt mijen stop je hand in het roet,maar laat mij niet wegwaaien. hou je pinkje […]
RK WEEKBLADEN #28
noot 29/11: de inhoudstafel was nog die van de vorige editie, dat is nu gecorrigeerd.
[drieluik uit Vlak 11 van ‘Het Pad Van de Wenende Nacht’, broncode voor een stuk algoritmisch klanktheater, nog niet gecompileerd – deel 1: de welhaast dagelijks stervende zanger Izeganz tot zijn Reva die hem al even bijna dagelijks verraadt] balanceer jetaalstaal op hetkoude tongpuntjevan bv. de schone van Li. plof het mes schroevendin mijn onbuigzaamheid:dit […]

Nu het niet meer ik en niemand is, geen letter meer van elke naam die men het gaf de zijne noemen mag, niet één steen of lijf of woord of cent of macht bezit, nu wordt de hemel hel en zwart wordt wit. Uit het goede wordt het kwaad geboren, al zijn liefde gaat in […]
profetenessence
de straten garen wit. wiestaat er nog op vanonderdit doodsvette dekbed? kloek, hanig, oorlogsvaardig,zegezeker zoals bazen die hunknechten de oren afrukken? een zin zeist de stilte maar zie: uithet niets bloedt het nietsuit in niets, ongezien. bij elke zeven rijdt er een wagentje voorbij,dan kan je instappen. dat is alles:profetenessence. invoer (2017) – rev. dv@CAZ

plots duurde het niet zo lang meer dan anders dat ik dromende ik was zoals u mij kent, lieve glijzieke beschubde, en vervolgens dat ik een mini-slang was die in huidplooien als in verse lakens glijdende was, de wasmiddelgeurtjes van het linnen in mij opnemend. maar: ‘dit kan niet’, dacht ik dan, en jij zei: […]

Otium divos rogat in patenti Horatius Oden II, 16 ik weef een kleed van louter woordenrond de leegte die ik ben.ik knoop de naaktheid van mijn gruwelin de zakdoek van mijn vel. ik draai de vloeken die ik stotterin mijn loeren naar genot.ik meng mijn sjankers van verdrietin het restgat van mijn hart. ik glij […]

“zee van grijs verdriet”
zij

(eerbetoon aan Lucebert) zij waren innig verbonden en in evenwicht.zij draven briesend op de verlaten weidevan uw achterstallige adem. zij stoeien pluizig in de roofbouw van uw hart.zij drinken miswijn uit uw grote wanhoopsglazen.zij spelen poes en schurken rugof slijpen voorpootnagelaan de verzonken peilers van uwdagelijkse denken. uit gaten in uw klederdracht schieten zij schichtig, […]
kauwen op schaduw
Chewing on shadows – David Tibet – 1998vert. NKdeE 2020 Ik had geen vertrouwenDus ook geen hoopIn de gure steegjesEn de rommelmarktstratenWaar ellende wachtEn je handomdraai Ik had geen geloofDus zag ik ook nietHet nuttelozeHet kleinzieligeEn bij de wolken staan ook de zon en de sterrenBij de muren, de regenNee ik kom niet op de theeWant dan […]

Cela finira mal.
lethargisch

zolang het is:de ogen scheuren zich af van het zien. de monden braken tijd in hun spraak. de lippen storten in, de rimpelhuid verstoft, schroeilicht schroeit en de opgelakte stilte is strak ten dode opgesteven. elk woord vernietigt de herinnering. zolang het is:het strikt haar weerschijn in de afwezigheid van stof die rond het niets […]
novemberblik

het was daar, bij het gedwarrel, het wieken opwaartsmet de wind van het gevallene; waar een kraai de spermuil opent,waar het stokzwart graait en kraaitnaar het sterfpunt van blad en dier en mens; waar het dorp niet bestaat tenzijin perspectieven op het dorpvanuit het afzichtelijke. het kerft het grafiet.het kneedt en telt de wervels in […]

lecture farine de Breton / Soupault – Les Champs magnetiques ISBN 978-2-07-031877-3, p. 27-33 Prisonniers des gouttes d’eau, nous ne sommes que des animaux perpétuels. Nous courons dans les villes sans bruits et les affiches enchantées ne nous touchent plus. À quoi bon ces grands enthousiasmes fragiles, ces sauts de joie desséchés ? Nous ne savons […]

volkswoede is geen vergissing
queen of slaves
bij de slaven klinkt een schot.
de tsaar is kapot – uitroepteken!
RK Weekbladen 27
RK Weekbladen = tekstverzameling waaruit geput kan worden tijdens de uitzending van RADIO KLEBNIKOV, het programma van de Vrije Lyriek elke zaterdag 18-20u op Radio Scorpio FM 106 in het Leuvense Deze week teksten van Alan Sondheim, Anon (de auteur van The Cloud of Unknowing), Of The Wand & The Moon, Kees Ouwens, Lanny Quarles, […]

mijn ik is een eendje dat dobbert en dobbert ’s nachts op de vijver alleen zoals jij het regent, het regent want heel het heelal weent om het eendje, maar het eendje is blij jouw ik is een eendje net zoals ik zoals jij jouw eendje is vrij het mijne is blij maar dat alleen […]

Schrikbarend sluit het lot de schemering
triomf

het graf is geruimd. erzijn dingen gebeurd, dieniemand achterhalen kan. de eeuwen verluchten,de hemel verkleurt.wat lust was, wordt roest, de dader bekeurd. slijkverdwijnt in de stroomvan het slijk en de stroom. invoertekst (2017) – rev. dv@CBN
drempel

het lijfde zich in en had berg op het lichaam en op de berg van het lichaam was zij idool maar het was toe, dicht, af en het blonk zoals een met koper omkaderde spiegel. toen kwam er een barstje, de uitstulpende schilfers vernikkelden hun zwart en op een dag bleef het licht daarin haken. […]
oorlof

“Meisje en instrument paren als dieren.”Gerrit Achterberg ook al gun je hem de maaltijd niet,hij mosselt je, secuur en minachtend zoals enkel een Hollander dat kan. waarom nog dit aantijgen? dit, dat jou de schelp uitpulken helpt niets, niemandal. met lezerslust vermengdrotten de honderden waangestalten waarin hij jou verletterde. in heisa, in hema en heijn! […]

in sotto voce, quasi parlando – piu forte – frusciando do not call me into your light of day for i am severed from myself i have lost my early plight of sorrow i have lost the petty pride and curse of worth i have forsaken all the names you gave me i have given […]
Judas Zwarte Mot
Judas as Black Moth – David Tibet – 1998vert. NKdeE 2020 Al de bloesem is betaaldVertroeteld met bloedTerug over hun opgehoopte murenMet nijdige vlammenIk kan de stem niet horenIk kan de vorm niet zienHet behang bladert afLaat de muren vallenEn het bot antwoordtEeuwigheidOp mijn vraag vanWanneer?Hoe laat is het?Waar zijn we hier?Welke samenstand?Al dit verliesWaar de klokken […]
ravage

een lor met lachgas in je mond gepropt, touwen van jute maken schuinse groeven op polshoogte. het bloedt uit in de ruimte.er stollen spatjes op het tapijt. niets kan hetveranderen nog en niets verandert wat het is. de werkman? wat hij ook doet, het bindijzerroest. hij schuift stil uit het huis, verguldtzijn zwijgen als oorlogsbuit […]
epitaaf

bij de schroeiklank van schalmeien,in het blauwe suizen van de lucht,in dit één en al omkransend stralen,in de speeltuin onzer gruwelvlucht: schep de lagen haat en liefdeen de woordenetter van mij af.leg mijn falen bij het falen, vloeken schrijf jouw naam bij op het graf. invoer(2017) – rev. dv@CBO
RK WEEKBLADEN #26
EPILOOG wat er rest is nietwat er zal blijvenwat er rest is nietwat wij hier zien wat er rest is niethoeveel ik van je houwat er rest is niethoeveel jij geeft om mij wat er rest is nietwat ik beschreven hebwat er rest is nietwat ik hier zing wat er rest is mooier danhet felste […]

1. met de auto de barstribben schuiven, het trilbeenslaat het breekhart in, de uitzang Uitploft het brein uit in reguliere wolkjespluis en zie: het exiteren verzelfstandigt. dan,middels een radicaal herdachte omvormingvan de aleatorisch omzweven singulariteitdie het is, treedt het ik zelf buiten zichzelf, vervoegt zich bij zijn onzichtbare vermomming. dit is precies zoals het deksel der […]

een hoopje nog en het iseen mootje meer en het iseen enkele tel en het is de daken dragen de regen die de daken dragende mannen dragen het lichaam dat de mannen dragende bomen dragen de takken die de bomen dragen de violen kermen de violenhet einde stuitert op het einde der spiralende hond blaft […]

indien wij het huis niet bouwen, werken zij die het huis bouwen vergeefs. wij zijn zij die het huis bouwen.het huis is het bouwen.het bouwen is het huis.zij zijn het die het huis bouwen. vergeefs is het werken van hen die het huis bouwen, indien wij het huis niet bouwen. zo is dat. in de […]
Moonlight, or Other Dreams, or Other Fields – David Tibet – 1998vert. NKdeE 2020 Gegrepen toen ik nog kind wasDoor een heftig visioen van mijn JezusEn bij de keel gevat door jouw tekenen en tranen en adieu’s Pakte ik mij bijeenEn dwaalde te vcrIk wou niet meer terugNooit meer jouw gezicht zien en ik verdronk mijn […]

Het bond de code vast met ijzerdraad, meters hoog boven de onmachtigen. Het zou de dwaze mens, zijn nijd en haat, zo zichtbaar maken, voor mensachtigen. Het werk bereikte de verwachtingen. Met dure teksten werd de draad bekleed. Zij bleven mens en sponnen wol van leed want ’t had geschreven voor de duurzaamheid: “er zij […]
uitgeleefd

de vormen zijnde vormen van het zijnen van de vormenzijn de vormen slechts limieten. ik draai een lusje in jouw haren,dat is een oud, geheel vollediguitgeleefd gebaar. de vormen zijnde vormen van het zijnen van de vormenzijn de vormen slechts limieten. ik stop je haren weerhun ogen in en laat het lichaamin haar violette droefte […]

het streelt haar in het veelvoud van de tijd. het lost zich op in honderd handen en ‘ tbevrijdt haar van de windsels van de nijd. ’t vertelt haar nu de ziel zich heeft herkentmet lompe tong die traag haar taal verkent, ‘ t verhaal dat hem tot haar heeft voorbestemd, dat zij als water […]
aankomst

er hingen zware woorden in de luchtzoals ‘ik ben toch wie ik ben‘,maar hoe zeg je dat in het Arabisch? de stad was al krom en er zat rot en roet alomen vieze molm in het gebinte en er zat rat in de groene verf en in de voegen vergifen er droop goedkope droomslijm en namaakdras […]
verbinding

ze staat stil, op blote voeten en er is het kabbelen van lopend water. een staketsel – meters hoog, in hout – torent boven haar uit. zo hoog is het, dat het wel lijkt alsof het stalen kabeltje niet daarvandaan, maar uit de hemelen komt neder gekronkeld. het kabeltje lijkt op de remkabel van een […]
ka

het zijn? het snikken is wit en onvermogend. het snikken is het snikken van een Somalischeen het snikken duurt. oorlog is haar dode kind. oorlog is duurzaam. ka, zegt Chlebnikov,is de samenkomst van bewegingskrachten in een werkende cohesiebundel. kol. kamer. kanker.kasseien. kramp. kermen. kadaver. kapitaal. invoer (2017) – rev. dv@CBX prayer note: NKdeE ‘prayers’ are directed […]
het onbestemde

introductie het is terecht. het bevindt zich in Trier, en het is Duits. waar is de uitgang? de uitgang is de uitgang in de uitgang (Ausfahrt).de wereld is de wereld in de wereld (Welt).de aarde is de aarde in de aarde (Erde). het vlees is het vlees in het vlees (Hakselfleisch).de maden zijn de maden in de maden (keine Ahnüng).de […]
13 stille revoltes

het regent weer. een muur van burda.zij had een rok met bloemen aan. swennen duwt zijn kopke platin repen roos en grijs. de tong splijt onder alles uit: split in het wit. splutspie spiraal. tuur torpedoboot. zij had een rok met bloemen aan. de komma’s haken in de komma’s. stijve harken. er is weer marsman […]

taaldwang het grote beweeg der golven. de gekendeleegte in de mond. de vrijspraak. harteloos.het zij. het zo. het aanspoelsel (koud). de opengereten verwonderingsbuiken (kil, eerder). zo. haar zilte raadselachtigheden. walgdie mee in de bedrading kruipt. mensenhaatinherent aan de smetvreesman. het plompepennen in de was van het hernemen. zij: de littekens, de korsten, de literaire flarden,het […]
waan voos mis

WAAN VOOS MIS op de straat ligt een hoop.de hoop is nat. is de hoop een kat? neen! de hoop is niet kat. de hoop was kat. de kat is dood. dekat is nat. de kat is dood en nat. kwakkwak gaat het wiel van de kar. de karrijdt over de kat. de hoop kat […]
najaarswee

zoals spraak geen inktontbreken stapelt,zo sneeuwt een oorlog ook geen stilte toe.strooikwistig met gekregen rot wrijft er gebenedijd haar code in. en gras sterft af. en foptonen benadrukken het gammele van de mensdijken. en hollands plat de ramen neigenopenlijk naar hun kader. en geen lust wekt het besef van de algehele ontoereikendheid. en het echte ettert onderbuiks […]
oog op u

zie dan, erbarmelijke en temporeel beknotte wanstaltigen, hoe deze dagen die u prijzen zou als futiele barcodes oplichten en doven. beluister het doffe ruisen van gindse stroken marmer één seconde na duizenden millennia van absolute stilte, het doffe stof ploft in stof. en zij, vergooide bloem, opschietende te midden het neerzijgende rot, zij voelt de […]
Whilst The Night Rejoices Profound And Still – David Tibet – 1998vert. NKdeE 2020 Wij staarden voorbij de ramen daarNaar al de tuinen Die er nooit geweest zijnEn die nooit meer zullen groeienZo langZo langDe blanke-blinkesterrenDe wolken te hoogZo hoogWezen naar een eindsterEn ’t saaie gelaat van de hemelEn de klank van de roep De verre klok […]

wij, het oog waardoor wij blind de ganse wereld denken en denken iets te zien: ons uitputtende beweegt het voortdurend naar ons heen, dwars door ons, van ons weg. wij hebben het de kunst der zwakste jagers aangeleerd:blijven lopen met de speer geklemd in slappe handengewoon omdat ons lijf een uurtje langer lopen kan. de […]