//@init het lijf van louter code hangt innig verstrengeld met elk der 10 geboden boven het indifferente te zweven. ongeteld tasten tengels de tien geboden af //en uit het lijfmondje kwakt bijwijlen met nadruk de kwijl. bij elke gulp glipt telkens één der gladde ordewoorden dieper in haar code door. ‘sta!’ zo stoot er één, […]
zon schiet uit de hemel om in haar halszijn medicijn te likken. huid brandenwil hij niet, maar sloom, in een trage walsherhalen hoe het gebrek aan handenzijn stralen zo met verdriet ontmanden,daar hij haar ziet maar niet strelen kan. man,zon, ster, die ’t eigen licht wel wurgen kan,omdat het haar gelaat voor hem ontbloot,maar hij […]
nieuwe onderwerpen die je misschien leuk vindt: in de meditatio ook vind je vandaagnog enige remedia opdat het verdriet aansluiting vinde bij en oplosse in de ongrondelijke droefte van het ene in de afgrond van het al. abstract (uitvoer): elke stap die je zet is een stap dichter bij het graf. reserveer tijdig want de plaatsen zijn beperkt. […]
de grens van het toelaatbare ligt al weken te rotten achter ons.de woorden ondertussen en zomaar moet je pellen eerst en stevig pletten wil je er nog enige zin uit persen. nergens van, een buitenissig het is het, het houdt geen steek alsof het ooit. kijk, al dit hier en al dat daar. de differente kleuring […]
een lood met zinken dinghangt zwaar aan alle mondenvastgeklonken. het botst wat tegen randen aanen maakt daarbij een dof geluid. het wacht en wachttot het vallen kan. het kan pas vallenals het in stilte kanen ongezien voor jou. invoer (2017) – rev. dv@CCP
“vuur daalt neer ten onzent nu,in zijn soort het meest genadige, “ zo visoogt het gif mengende letterheksje, een lieftallig optilrokje dat met gele tandjes krols op heur lokken staan te bijten en in volle verwachting van het intieme binnendringen weldra der woordkrullen aanziet de dwaalster Stiena Lourendos de immense leegte van de ruimte voor het […]
The Signs in the Stars – David Tibet – 1998vert. NKdeE 2020 Ik had wat bloemen gepluktOm op je gezicht te leggenOok al had je het rijkVan het leven niet verlatenIk zag dat de regenwolkenVoort werden gedreven Door genummerde paardenOnherkenbaar en vrijEn ik wou je mijn vrouw noemenMaar de tekenen bleven mij lokken En de vier mannenhoofden […]
“in de naam van de dingenzit de naam van het niets.het niets noemt de dingende dingen dragen de naamals satellieten van het niets de naam van god is uit het niets de naam gewordendie de god der dingenheeft tot god benoemd.de god der dingen heeftde mens tot slaaf gemaakt. schrap de namen, laat het zijn, […]
