spinozistisch terpsitonenritueel

god behoeft geen naturatie daar:
de band loopt, de indruk valt en
in het vage werpt een lijf gestalten.
vaste toon maakt schijnbaar elk gebaar.

een vlak vermeerdert niet de vouw,
de leegte wordt in klank niet opgesplitst,
dus waar beweging niets beslist
danst naakt en mysterieus een vrouw.

het heeft weerom met geld en lust
te maken, grote ogen die daartoe in
ogenblikken haken. Baruch zou het

laken: inzicht dat in zich zo fel
tot spraak verplicht, wordt even snel
door eigen licht weer toegedicht.

invoer (2017) – rev. dv@CCE