het is de waarheid

het kraken van uw rokken als u plaatsneemt, mevrouw!

(en de vliegende spijs in de gangen van uw gedachten die druipen van uw gedachten en de walmen van uw gedachten die zich geen weg weten wég van uw gedachten en daarom in uw gedachten de gedachte aan stank dusdanig sterk geprononceerd produceren dat u er wel moest aan wennen).

hoe dat was? het is nooit geweest.
waar? op Venus, voor mijn part. bent
u allen daar zo strak en zo man? en het
kwadrant kleuren van Baruch dan?

het is de waarheid, mevrouw.

de waarheid is het ja,

maar, weet u, we moeten die uitstellen, die waarheid, voor ons uitschuiven zoals dat heet, zodat we er tijdig afstand van kunnen nemen. ja: afstand nemen.

tijdig.

we zullen moeten, denk je niet, ja, we moeten misschien dat kopje leven er ook maar ’s afpitsen. hier een zwart spiraaltje rook, daar een kringetje van laaiend vuur.

eens er wat walm is weten we wel dat het komen gaat, we weten dan dat het komen gaat, dat weten we dan dus oké, zeggen we dan, het gaat komen.

maar het kraken van uw rokken, mevrouw!

invoer (2017) – rev. dv@CCG

voor HEMELNETLYRIEK 2.0