SAMOURAÏ Acte II – scène 2 – de huisleraar geeft grif toe dat het allemaal wat moeilijk om volgen is ja. lang dacht ik dat de broodschrijverij als poëet wel ongeveer het laagste van het laagste was, dat je onmogelijk dieper kon vallen dat dat. tot ik verleden week op een prent van Lucas van […]
Maand: september 2020
L A I S CCCXVIII
Het licht was een cirkel en in dat licht zat heel blij het licht zelf, een vrolijk wicht. Naakt zij was zeer zedig als licht in licht, en wind speelde wind met haar in het zicht. De ogen vol onbegrip stonden dicht te treuren bij het onhandige hoofd: het leek geenszins op wat haar was […]
164 – j’y tombe du ciel – BUIK (lees eerst het eerste deel van deze tekst) En nu schikt hij zich in cellen waar een zaadje van onwerkelijkheid groeit. De cellen zitten elk op hun plaats in een waaiervormig patroon, rond de buik, voor de zon , boven de vogel, enrondom die circulatie van solferwater. […]
anke veld – 10
“The Place is in fact this dome. This is the active part of the building”. She spoke inside my head as I saw her as a statue inside the dome.” The dome is a machine, something we call a ’trance-target’. If you have sufficiently developed your skills you can target it and start informing the […]
anke veld – 9
“No silly, not a sect at all, wait…I will try to explain”, she said and with those words shr stroke a certain pose that instantly transformed herself into a statue inside the central dome (and me with it)…
L A I S CCV
Nu het dit zegt, zegt het niet hetzelfde dan als het zegt dat het hetzelfde zegt, want als het spreekt, zegt het nooit hetzelfde, hoe vaak het ook dezelfde woorden zegt: het beweegt immers steevast daarvan weg. Woorden reiken ons vanuit bewegen onbestaande stilstand aan, waartegen alles helder lijkt en goed begrepen. Maar de woorden hebben […]
L A I S
CCCXXVIII glibberig met slijm glijdt glanzend het rot van in lagen gezalfde gelaten. met schuim op de lippen, tong die taalbot voos op brak beroert wil men het haten. oprispingen, pogingen tot praten, alom galmt er zingevingsstreven. inderdaad ligt met gaten omgeven het skelet bloot in de glim der kelen. zo wordt verval tot waarde […]
LAIS
CCCXXIX een einde is altijd een nieuw begin. brede golven wind doorlopen de lucht. een teder omgekeerde kreet wordt in het bed met haat en liefde opgelucht. het zucht. genot, van lijven korte vlucht, heeft net de angst met lentelust vermoord. het had te lang aanzien, te vaak aanhoord: handen, ogen, droefenis en […]
D é l i e
CCLV Uit klaarte van golven bij Cytharee – Bemind maar niet tot minnen gekomen, In wellust nog niet met anderen mee, In denken en daad zuiver volkomen – Als bij Lente mooi de zwaluwen komen, Bij de zee door geen wind geïrriteerd, Ziet Venus in haar schelp één die zij eert. Uit velen kiest zij […]