Nu het dit zegt, zegt het niet hetzelfde dan als het zegt dat het hetzelfde zegt, want als het spreekt, zegt het nooit hetzelfde, hoe vaak het ook dezelfde woorden zegt: het beweegt immers steevast daarvan weg. Woorden reiken ons vanuit bewegen onbestaande stilstand aan, waartegen alles helder lijkt en goed begrepen. Maar de woorden hebben […]
CCCXXVIII glibberig met slijm glijdt glanzend het rot van in lagen gezalfde gelaten. met schuim op de lippen, tong die taalbot voos op brak beroert wil men het haten. oprispingen, pogingen tot praten, alom galmt er zingevingsstreven. inderdaad ligt met gaten omgeven het skelet bloot in de glim der kelen. zo wordt verval tot waarde […]
CCCXXIX een einde is altijd een nieuw begin. brede golven wind doorlopen de lucht. een teder omgekeerde kreet wordt in het bed met haat en liefde opgelucht. het zucht. genot, van lijven korte vlucht, heeft net de angst met lentelust vermoord. het had te lang aanzien, te vaak aanhoord: handen, ogen, droefenis en […]
CCLV Uit klaarte van golven bij Cytharee – Bemind maar niet tot minnen gekomen, In wellust nog niet met anderen mee, In denken en daad zuiver volkomen – Als bij Lente mooi de zwaluwen komen, Bij de zee door geen wind geïrriteerd, Ziet Venus in haar schelp één die zij eert. Uit velen kiest zij […]