stellen we dus (…) bij het melkvlammen de grafadem in stokhoofden het tonggolven o bulkende zaadstulp ach lijdende aarde (…) het hert HMS Spanningsberger was genoeg zeg je woest en ‘wat een onzin alweer’en als een teen krult er warme, gekrulde leegteom je leegte en hels vliegt er hemels purperin de wonde op de stilte maar verwond lacht […]
niet de blik inwaarts (het is er te eng) niet naar het buiten (het is er te groot) niet oog in oog (het is er te donker) niet naar het vage (het vage is nergens) niet in het al (het al is illusie) niet in het niets (het niets is ontkenning) kwaak kwaak kwaak ik […]
Oostende : er waait zout aanen roest uit de bunkers. zon splijt het plein, James trekt de lijn, er wordt al flink doorgestapt. een stoet weldoeners zwengelt de kerkklokken aan. torpedo’s bonzen dreigend tegen de stalen verankering, de dag wordt gewogen, een veertje maakt het verschil. het jongetje met de kniebroek in de glazen kooi […]
plooi het toe, zet je nagel op de vouw, beëindig het, verzegel het. (het glas valt uit je hand). zwijgen is soms meer dan een plicht. het is voldoende, oppert ook een klerk met kennis van zaken, zó de trappen af te kunnen dalen, éénmaal en voet na voet nauwkeurig dat dalen in je ziel […]
Brussel–Parijs 2.0 : je huid is de trein, het treinstel krimpt in je lijf tot je zit, je zit als gegoten. fijn : je vertrekt, weg uit die klamme koepel. ziehet overtollige vlees de wanden afglijden in de velden rondom, hoor de nijvere boer karretjes bevroren beelden kraken in de keer van de voer, prik […]
hier, uitgeteld zet het een stap, dan zindert een uur lang de bodem, dan galmende kreten in gaten en kieren en kletteren honderden profielen als het warehun klavieren te pletter. het vlucht van het ik en zijn gekken, en het krijgt van de junks van de stad al een dankbare blik van herkenning en een […]
het staat gebundeld in de weide : stokje arm, stokje been, klompje hoofd en draadjes filterhaar. het is nacht, wat dacht je. de hemel zit potdicht, perslucht onder plakken koopjeswolk. ga, had ze gezegd, ga en breng mij de blauwe muren van het licht. het aarzelde. wèg hand. ga, zei ze toen, en breng mij […]
As if to make her point in one flash moment Anke unfolded her own image seven times within the dome before me, thereby demonstrating that all of time is just an illusion and that reality, if needs be, can be constructed even by hammer and lever, by fysically pounding one’s own will into the fabric […]
de spinschakelt zich in : het zuigtop het darmpje tot het putwatermet dode vliegjes en larven de mond vult, het lijf volstroomt. bij het etende enkels, bij de koffie de knieën,bij valavond het borstzakje,tot het met krakende wervelsen barstende lippen lucht staat te happen. alleen de klok verspringt. conversaties pletten zich met grotere aandrang tot […]
spring …en hetspringt en hetvalt en met de kramp van een kussende tienerhoudt het de ogen gesloten en netnog stond het zichzelf met de stad en haar stank en haar licht te vervloeken en al evendeerniswekkend een verkleumdedierenbevrijdster luide te jammeren om de geur en de omvang der sterfte alom en nu is het dit. […]
op deze bladzijde slaagt Samouraï er na veel vijven en zessen in om de Tweede Huisleraar te ontmaskeren waarbij hij overigens op visionaire manier post-corona liefdestactieken aan de dag legt, en wat blijkt: het is de Koningin!
BLOEDSTRAAL JONGEMANIk hou van jou en alles is mooi. MEISJE, met verhevigde tremolo in haar stem.Je houdt van mij en alles is mooi. JONGEMAN, een toon lager.Ik hou van jou en alles is mooi. MEISJE, nog een toon lager dan hem.Je houdt van mij en alles is mooi. JONGEMAN, wendt zich plots van haar afIk […]
“Een man is een vluchtpijp”
KLIM “niets. klim hoger, schuif dichter, snuif het op! iets hoor je toch, nog? neen, er is niets.” dv, ‘Klim’, 1999 “genieten, genieten, ja, we nieten ten topmaar uiteindelijk staat aldaar elke vezelvan ons allen een klik lang slechtsgespannen op hetzelfde te wachten:genot in het niets dat niet is endat net niet wil komen tot […]
Net nu de wanhoop haar schouders zet onder de precisiewaarmee er naar de vallende regendruppel verwezen wordt, die ongeveer 200 meter verderop op straat valt, in een poelvan eerdere druppels, naar aanleiding van het niet helen der wonden, misschien, daar waar ze geslagen werden of vande onmogelijkheid van het vergeten, zonder meer of de herhaaldelijk weerklinkende roep, die […]
er weerklinkt trage muziek wanneer de Huisleraar zich terugtrekt in zichzelf. hij profileert. elke beweging is wezenlijk dezelfde in de wereld van de trage muziek, er kan daar geen sprake zijn van alteriteit. Samouraï is dan ook niet zichtbaar op deze bladzijde, maar zijn aanwezigheid is merkbaar in elke lijn
In het boek Huisin de deur Bladop de vloer Vloer op de foto Schimin de schim Vlees:het Schuimmeisje. Schuim inde emmerEmmer. invoer (2017)
voor C., A. en T. ik die gammel ooit het bootje waswaarop jij ter zee kon gaan, en jij die na het zwalpen kusten ziet en met hun weidse zwenkende krijsende meeuwen. hoor ik jou land roepen, land in zicht? blij ben ik een reddingssloep onder dikke zeilen in ’t galjoen. invoer (2017) een selesteina-declamatie […]
rivieren overwegen om bergop te lopen, de zon wil niet meer zakken in de zee, de bergen willen van hun hoogte af en sterren krimpen zich naarstig krom om uit de hemel neer te kunnen vallen. de vinken zingen polyfoon motettende spinnen laten vliegen vrij, de vliegenjagen alle wespen weg en zelfs de mensenlijken vrolijk […]
NEEM I [audio: helicopters vliegen over, geluiden van een woedende menigte] zeefdruk van een werelddeel : het dipt een vinger in de inkt, haalt dieeruit en rolt, verscheurt de vrede op het papier. (…) zo begon het. de reeds gedachte gangwaaraan bij benadering nooit een eindekomt. natura naturans live, in real time,de vingerende vinger in […]
POSTMODERN bespottelijk, ook hier, ishet opgeven van bloedter verduidelijking,de gratuite donatie van clarificeerplasma. het ‘wat glijdt ernu weer in het duidingsveld?’.het ‘wie vaart erdaar mijn aderlating aan?’.het ‘hoe heks ik hethier uit?’. kom, kortom, de bel gaat, schuif aan, treedt binnen, bestel ons een ongeluk voor twee personen. het verlangen is het verzetop de fiets […]
Next moment I found myself staring in disarray at me, another me, a future version of me, whatever, someone who looked exactly like me and felt like me ‘cause yes I could feel her at the same time and therefore I immediately knew this she-me was pointing out something to me, something that somehow I […]
166 – se repondre à soi – VUUR voetnoot bij ‘Brief aan de heer Wetgever’ lees de tekst bij dewelke dit een voetnoot is Ik weet maar al te goed dat er ernstige stoornissen van de persoonlijkheid bestaan, die er zelfs toe kunnen leiden dat het bewustzijn zijn individualiteit verliest: het bewustzijn blijft intact maar […]
uitstekend. het brandt maar de kaderleden doven wel het likkebaarden zoals ook de soepbinderij bindt de soep. markeer het woord:uit vele ogen zullen vallen de verafgode bedragenals lichtbrekingscoëfficienten. uitstekend. van de objectieve illusie immersmoesten we eerder al afzien, van dit grimmig gedeelde heden slechts ontvangen het verlangen naar rust en derhalve geduldig het sliertige tumult bebroeden […]
De huisleraar besluit plechtig zijn speech aan het begin van Akte 2 . We zien hoe een hellehond die een ongelukkige uit het publiek verorbert die ons inviteert om te bekijken hoe het gevoel, de ware held van dit drama, verhelderd wordt te midden al deze chaos en tweemaal een kustlijn, maar welke van de […]
maya [Anke Veld – Lode’s lied] mei is als maya die mij doet gelovendat het absoluut vele, het reine schonein mijn nietige iets zit verscholen. hoe zoetelijk zingt het, hoe nachtelijk wil het, hoe hoog al waan ik mij zomerse leeuwerik,hoe wild en onzinnig graven mijn honden,hoe dicht en hoe zacht heeft mei mij omwonden! […]
[ Anke Veld – aria van Lore ] 1in de AI-opera, 2025. Lore is, zoals wel vaker gebeurt, de wanhoop nabij omdat LAIS haar en Anke verlaten heeft. het is moeilijk. leed is mijn lief, mijn lijf is verdriet,van deze pijn ken ik het einde niet.ik bid u muze sterk mij in mijn lied,mijn ziel […]
is verwarring niet onze gewone staat, onze ‘modus vivendi’? wij denken onze geest als een vlottende entiteit hoog boven de chaos die wij ervaren, maar zijn wij niet voortdurend in extreme agitatie? wij zijn natuur die zichzelf denkt en toch zoeken we verlossing in een projectie van de natuur buiten onszelf, want is dat zelf […]
Bewezen is:de tijd verglijdt,wij blijven niet,wij zijn niet vrij. Per dag de pijnder straf neemt af.Wij slapen inmet ochtendzin. ’t Verblijf is nachtin ’t zwart gedacht:droeve stilte heetdaar klankenpracht. De spijt gaat weg,zij ligt naast mij,zo lijf aan lijfgaat het voorbij. ‘Anna, ‘, zegt Anke,‘Anke’, zegt Anna,‘niemand zijn wij’. ‘Anke’, zegt Anna,Anna, ‘, zegt Anke.‘wij […]
constant Constant is steedshet aanbod van beweginghet ogenblik nabijwaarop de vraag verstomt. Kelkdie je dwingt zich om te keren:een bodem schilfers dwarrelt neer,leegte na het drinken, magerman,die op de winterhuid van stratenslijm en rot als goud verteert. Vochtdat in vertwijfeling haastzich opwaarts door de poriënmurwt: verlangen wordt angstvan het moment dat jeverlangen vangt en meer verlangt. […]
Hangt niet egaal het vlak aan de hanger?Gaapt niet uitdagend het gat in de slaap?Slingert nerveus niet de lijn op het laken?Het velletje ‘ik’ bengelt alvast aan de lip. Spitsen priemen wolken aan torens.Punten stippen de glans hoog op de kin.Opbollend wit kraakt helderblauw openin het oog van de waan, de zwellende zin. De hand […]
’t Mengsel mens wil van zijn vrijheid blijven dromen, en morrelen aan de sloten, wijl elk ander dier van schrik verstijven zou, omdat heel klaar de dood besloten ligt in waar het in leek opgesloten. ’t Kille lot heeft in de mensillusie met de tijd catastrofaal een fusie aangegaan, en zijn zou al ’t bedachte.Zo, […]
Outside. The moment she said it we were outside, on a hilltop, looking down on The Place, its two huge domes now reduced to a Playmobil dominion, flanked by an enormous new building, very straight and very standard solar panel 100% self-sustainable durability proof slick piece of engeneering. “But you like the bird, don’t you?” […]
alles wordt eendere adem (adem was adem is adem en woord). bakkers bakken brood (bellen blazen bel) chaos charmeert (commerce consumeert) denken doet deugd (daden doen pijn) eten is eerlijk (eigen ei eerst) falen verfraait (verfrommel de freule?) grappen vergrijzen (gruwelt het grauw?) hiaten te koop in de data (haat is het gat in […]
we moeten het de Huisleraar (Précepteur) nageven in SAMOURAÏ, onze Experimentele Artaud Strip, hij heeft wel degelijk een punt. het moge wel zo zijn dat er een zekere verwarring in het verhaal geslopen is, maar we kunnen toch ook niet blind blijven voor de evidente samenhang der dingen? zien we niet met onze eigen ogen […]
Wachter, wachter, wacht en wil niet vluchten!met haar pracht wil het omnachten deze nacht,bij haar lokken slokken wijl de zuchtenwachtend strelen uw staan zo vederzachtdat haar zee al waterparels rond u lacht.Gun het vrijgeleide om te glijden,in haar wondergrot ’t geloof belijden,zich te geven aan haar gulzig stromen,in haar golven zijn gebrek bevrijden,tot haar al zich […]
165 – l’étiage toxicomanique de la nation – FEU BRIEFaan de heer Wetgevervan de Wet op de Verdovende Middelen Mijnheer de Wetgever, Mijnheer de Wetgever van de wet van 1916, in juli 1917 bij decreet aanvaard als de Wet op de Verdovende Middelen, je bent een debiel.Jouw wet enerveert enkel de wereldwijde farmacie zonder enige […]
Het ziet haar lichaam zwemmen en in de data wordt het lijf een school baleinen. het maakt het bont, gemengd met hinde. meewarig de zwijgende dolfijnen gebaren: weinig vin en veel venijn. En zout legt de zon van de zee op zijn huid, en roepende scheepshoorn, zeemeeuwgeluid. Wonden die gutsen, golven die lonken gieten twijfel […]
SAMOURAÏ Acte II – scène 2 – de huisleraar geeft grif toe dat het allemaal wat moeilijk om volgen is ja. lang dacht ik dat de broodschrijverij als poëet wel ongeveer het laagste van het laagste was, dat je onmogelijk dieper kon vallen dat dat. tot ik verleden week op een prent van Lucas van […]
Het licht was een cirkel en in dat licht zat heel blij het licht zelf, een vrolijk wicht. Naakt zij was zeer zedig als licht in licht, en wind speelde wind met haar in het zicht. De ogen vol onbegrip stonden dicht te treuren bij het onhandige hoofd: het leek geenszins op wat haar was […]
164 – j’y tombe du ciel – BUIK (lees eerst het eerste deel van deze tekst) En nu schikt hij zich in cellen waar een zaadje van onwerkelijkheid groeit. De cellen zitten elk op hun plaats in een waaiervormig patroon, rond de buik, voor de zon , boven de vogel, enrondom die circulatie van solferwater. […]
“The Place is in fact this dome. This is the active part of the building”. She spoke inside my head as I saw her as a statue inside the dome.” The dome is a machine, something we call a ’trance-target’. If you have sufficiently developed your skills you can target it and start informing the […]
“No silly, not a sect at all, wait…I will try to explain”, she said and with those words shr stroke a certain pose that instantly transformed herself into a statue inside the central dome (and me with it)…