EERSTE SNEEUW
Zie hoe zacht, hoe mooi, hoe bleek
De dag te sterven lag op ’t wit mysteriekleed
En hoe zacht ’t geluid der stilte het vertrek bestreek
in occulte macht, nacht die de dood bestreed.
Wij verheugen ons te weten dat de dingen
Ook die flarden van klaarte willen drinken,
En met ons mee naar ’t roos der wolken dingen
Terwijl de dag op ’t raam in ’t paars gaat zinken;
In ’t avondzacht het klagen klinkt der twijgen
Soms op wegels slaakt een laatste vogelkreet;
En zie de hemel waterkleuren krijgen…
Mijn zus, ’t is onze liefde die het bos met sneeuw bekleedt.
Antonin ARTAUD
(vert. dv 2020)
- Artaud-vertalingen op deze website
- alle beschikbare NKdeE Artaud-vertalingen in een Word-document: Artaud2023.docx
commentaar en suggesties bij deze vertalingen graag naar dirkvekemans@yahoo.com
originele tekst volgens de digitale editie van de BNR:
PREMIÈRE NEIGE
Vois toute douce, toute belle, toute pâle
Le jour qui vient mourir sur les mystères blancs ;
Et le silence bruit doucement dans la salle
Dans l’occulte magie du soir agonisant.
Nous nous sentons heureux de savoir que les choses
Boivent ainsi que nous ce lambeau de clarté
Et s’enfuient avec nous vers les nuages roses…
Et le jour sur la vitre est devenu violet ;
Dans la douceur du soir se lamentent les branches
Parfois dans les chemins agonise un oiseau ;
Et voici que le ciel prend une couleur d’eau…
Ma soeur c’est notre amour qui neige dans les branches.
vertaling van Benno Karkabé [KARKABÉ 1976]
die duidelijk ook de tekst van de BNR-editie volgde:
Eerste sneeuw
Jij zo heel zachte vrouw, heel mooi, heel bleek,
Zie de dag die straks op de witte mysteries omkomt;
En de stilte ruist zacht in het vertrek
In de occulte magie van de stervende avond.
Wij voelen ons [ond] gelukkig te weten dat de dingen
Evenals wij dit brokje klaarheid drinken
En met ons vluchten, de roze wolken binnen…
En op de ruit is de dag violet geworden.
In de zachtheid van de avond klagen de takken
Soms ligt op de wegen een vogel in doodsstrijd;
En ’t is hier dat de hemel een waterkleur krijgt…
Mijn zuster het is onze liefde die sneeuwt in de takken.
tekst in de Verzamelde Werken [ARTAUD 1956, p.328]:
PREMIÈRE NEIGE
Vois toute douce, toute belle, toute pâle
Le jour qui vient mourir sur les mystères blancs ;
Il nous parait humain ce jour agonisant
Tristement effeuillant ses baguesdans la salle.
Nous nous sentons heureux de savoir que les choses
Boivent ainsi que nous ce lambeau de clarté
Et s’enfuient avec nous vers les nuages roses…
L’heure sonne son glas sur les vitraux muets.
Dans la douceur du soir se lamentent les branches
Parfois dans les chemins agonise un oiseau ;
Et voici que le ciel prend une couleur d’eau…
Ma soeur c’est notre amour qui neige dans les branches.
Ecrit de ma vraie écriture le 18 janvier 1921
~
copyright ‘ViLT //dagwerk van dirk vekemans’:
CC0 1.0 Universal (CC0 1.0) Public Domain Dedication
contact: dirkvekemans@yahoo.com
VOLG dirkvekemans.be
Vul je mailadres hieronder in en je krijgt elke dag het werk zo in je mailbox, gratis. jouw mailadres wordt verder niet gedeeld, gebruikt of anderszins bekend gemaakt. Met opzeglink in elke mail.
de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.
steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP:
