journal intime #98

jt98 – Dépôts de signifiants, grains de jouissance – LUCHT

Kijk wat je hier hebt.

Een uiterst banaal dingetje is het: een ordinair schelpje van op een Belgisch strand. Maar jij alleen, jij zocht dat ene schelpje er uit, dat jij opraapte en mee naar huis nam, alwaar het levende herinnering werd en potentie tot een actieve (her)beleving.

Het uitverkorene is dan het beminde en het beminde is altijd ‘aanwezigheid’. Het werkt uitsluitend op het gevoel en doet zo op gelukzaligheid verstrekkende wijze aan ‘presensing’.
Elke keer als je het schelpje maar vanuit je ooghoek ziet liggen, ontvang je in een onwaarneembaar straaltje een flash genotsrijke zelfbevestiging.
Hoe subtieler de ontvangst, hoe intenser de werking. Een functie van wat wij ‘materie’ noemen, wanneer het zich in de configuratie precies op de onachterhaalbare kruising van informatie en energie bevindt.

Elk stukje materie kan die functie hebben, maar elke configuratie is uniek en de kruising is onachterhaalbaar omdat ze niet ‘is’, maar gebeurt. Als je het hebt, is het al weg.

Het beminde bouwt niets op, het doet niets, het gebeurt gewoon en je wil in de buurt van het beminde vertoeven omdat het dáár gebeurt, en elders niet.

Net door die onvatbaarheid heeft het schelpje ook de potentie tot een openbaring, een Apokalyps van de zinnen. Dit soort ervaring is eerder weggelegd voor mystiek getalenteerde zielen. Vaak zijn dat getraumatiseerde personen, maar je kan dat niet als onderscheidend label gebruiken want elke geboorte is een ontzettend trauma, een ware verschrikking, dus elke mens is getraumatiseerd.

Er zijn er die er nog een schepje bovenop hebben gekregen, da’s al. En die mensen worden gemeden, soms wel vervloekt, omdat ze het eigen trauma al te duidelijk spiegelen. Men wil daar niet aan herinnerd worden, zo erg was het.

Maar goed, op dergelijke magische momenten, bij de daartoe vatbare individuen, dus, lijkt het beminde ding plots een ‘agent’ te worden, een handelende instantie, misschien wel behept met intelligentie, met een doel en een plan. Het schelpje openbaart zich, het verwekt een Joyceaanse epifanie.
Je wil het niet, het overkomt je, je ondergaat het en het zet alles van het nu in het genadeloze licht van het moment. In géén tijd, maar tijd is bij uitstek een rekbaar begrip. Dit soort ervaring is helaas verder onbeschrijfbaar, onmededeelbaar, gewoon omdat ze uniek is aan het individu dat ze heeft. Je krijgt dat niet uitgelegd, want dan zou je ‘alles’ moeten kunnen zeggen.

Jazeker, en hopelijk ter troosting van mensen die dergelijke ervaringen ontberen: ook als je het bewust bekijkt, betast, in je handen houdt, geeft het beminde object je voldoening, maar dat is al ‘bedachte’ voldoening, de persoonlijk overschreven functie van de klasse van het Souvenir met al haar gekende methodes. Je gedrag heeft al vanuit het aangeleerde de bewuste intentie om zelfbevestigend genot op te roepen. Daar is niks mis mee, maar het verhoudt zich tot de gevoelsmatige aanwezigheid zoals de religie tot haar mystiek. De beweging is georganiseerd, ze vertrekt niet spontaan vanuit de bron, maar wordt door de ontvanger bewust geïnitieerd.

Dit koesteren is een genot van het hebben, van het gekozen hebben, van het belang hechten, het er betekenis aan geven en daarvan het gevoel op herhaalbare wijze te kunnen ervaren. Het betreft hier uiteraard de ‘zachte’ en geheel positieve variant van de humane nijd, die het individu louter tot zorg en toewijding inspireert: de liefde. Het onbeschrijflijk beminde is dan reeds object van met taal omzwachtelde liefde geworden, van het lief-hebben.

Deze microbewegingen in de humane ervaring zijn de basis voor hun recursies in de macro-puinhoop van ons relationeel gevoelsleven, onze voorkeuren, onze liefdes, onze haatverhoudingen en nijdige vijandschappen. Daarom: wie bij zichzelf het verlangen als productie bestudeert in de onooglijke ervaringen van het schepjesrapen, zal zo veel kunnen leren over de humane erotiek en de bikkelharde politiek van het maatschappelijk geregulariseerde geslachtsleven.

Want recursies van functies verschillen alleen maar onder invloed van de TijdRuimte waarin ze plaatsvinden. De natuur of God, om Spinoza maar ’s om te draaien, maalt niet om het feit dat het nu schelpjes of mensen als invoer heeft. De natuur maalt. En ze doet dat met eindeloze recursies van haar hoogst eenvoudige malen opdat wij haar verbluffende complexiteit zouden mogen aanschouwen. Want elk malen resoneert met elk ander malen dat hetzelfde malen is, maar elders en in elke negentropische resonantieruimte die aangemaakt wordt door de interactieve instanties van het malen ontstaat er weer een nieuw malen dat complexer is dan het voorgaande.

Het is vernietiging, maar niet zoals wij het kennen. Het is creatie, maar niet zoals wij het denken. Het is niet, het gebeurt.

En zie nu, geheel iets anders, en gloednieuw: een uniek album van hoogsteigen taalafzetting in grafiet op papier!

Ha! Een goede plek om in het geniep vlug een enkele NKdeE definietsels toe te voegen.

gevoelsel

gevalideerd en aanschrijfbaar gevoel.
alles wat je lijfelijk kan voelen. gevoelsels uiten zich in concreet fysiek gebeuren: als je blij bent krijg je het warm, als je angst hebt lopen er rillingen over je heen (koude) dus blijdschap en angst kunnen we valideren als gevoelsel. ‘liefde’ en ‘haat’ daarentegen zijn ervaarsels: je voelt geen liefde maar je ervaart een verbluffende massa aan positieve gevoelsels die zich in je geheugen omvormen tot een ervaren ‘liefde’, een voor ieder stel uniek maar onder de noemer van ‘liefde’ gereduceerd geheel van geconcatineerde gebeursels dat getriggerd wordt door het minste spoor van de geliefde: als je dat spoor volgt, unzippen zich de triggers voor al die gevoelsels van geborgenheid, blijdschap, extase, verbazing, lust en alles waar iedereen zo naar snakt en de ervaring van ‘liefde’ gebeurt. de gevoelsels wikkelen heel je lijf, heel je geest, heel je gebeuren in een zwartzacht sterrenkleed van tijdloze vrede.

ervaarsel

gevalideerde en in afgeschermde (‘onthouden’) concatenatie aanschrijfbare gevoelsels.

de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.

steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP: