jt114 – Le sol est tout conchié d’âmes – SLAGVELD De dichters heffen de handen daar waar trilt het levend vitriool,op de tafels idool is het zwerk datbeentrekt in een boog. het lid murwt een tong van ijs in elk gat, elke kier die de hemel zo voortschrijdend open laat. De grond is gans onder […]
[moment 45] 2 mei 2016. onwerkelijk lijkt het wat er was. de leugens draaien verder in de olie van hun geulen, maar genereren nergens nog bedrog. er is een gortig gulpen van geluid dat geil de eigen klank opzuigt. het alledaagse slijm klotst tegen de wanden der containers voor het elitaire rot. het stoot en […]
Zwarte dichter, door een maagdenschootbehekst,verzuurde dichter, het leven stokten de stad brandt,en de hemel kwijt zich in regen,jouw veer krabt aan het hart van het leven. Bossen, bossen, ogen zwermenrond pijnappelwoekering;met stormharen de dichtersvorken de paarden, de honden. De ogen razen, de tongen roerende hemeltoevloed in de neusgaten omals melk, voedzaam en blauw;ik hang aan […]
31 januari 2016. het vormeloze in het woelen van de dromen is de ware vorm van het goede. in de chaos van de wind door alle takken van de bomen, herkennen wij de parels van de duisternis. in de ogen die de ogen zien telt de blik het ontelbare. het wezen mens is geil en […]
jt113 – Une fatigue de commencement du monde – WERKVELD
[moment 43] 29 januari 2016. de mens die het was, is nu gedaante en mormel. dagelijks het mombakkes spuugt klaaglijke walg, haatbraaksel met klompen rode woede in het mauve slijm van het slaafse sentiment. ’s ochtends het monster verschrikt het gespiegelde monster met de almaar strakkere prognose, het aanstormen van de moeder der stormen. ’s […]
jt112 – une nausée limoneuse et puissante – VELDWERK
alsik ooitterugkomin de koudehier is het om bij mijn hoop te sterven. invoer: 宿空侄院寄澹公 – Spending the Night in Empty Descendant Temple, for Master Tan – http://tangshi.tuxfamily.org/mengjiao/mj243.html lěng : koud
[moment 42] 17 januari 2016. het ogenblik is aangebroken. ontkurkt. alles is verteld. de dag is wit en breekt zwart aan. de nachten zijn eindeloos, een suizen in de tijd. “ach lieveke, mijn lieveke, de duisternis is daar”. het zweeft tussen de clichés van het zweven, alsof er daar iets zweven kon. de klank ontbreekt […]
