TIJD
zal het haar dan nu met deze zomerdag vergelijken?
eerst, verlaten in het donker, verlangt het naar het licht.
het ziet hoe ratten vreten aan de wallen van de nacht.
het glijdt altoos somber weg en verder nog naar nooit.
daar staat zij plots, haar bloesje los, en stralende.
het ziet hoe het in haar en hen de wijde hemel ziet.
ziezo. ook al zijn zij vast aan tijd en lijf gebonden
de zomer blijft voor altijd aan dit ogenblik verbonden.
het schone zal zich mettertijd van hen verschonen
maar het geheim werd leesbaar in dit lied vertaald.
ook al is de weg dan weg, zij blijven samenspraak:
liefdesklanken blijven klinken evenwijdig in de tijd.
“zolang het vallen duurt en zij het vallend hoort en ziet,
zolang is het haar nu en hier, en daar vergaat het niet.”
invoertekst (2015) – invoertekst (2017) – uitvoer 2020, rev. dv@CIB
