jt#30 – je mets mon nom au creux des golfes 3 april 2020 De orgastische siddering is ontegensprekelijk het ene ‘gebaar’ dat aan elke vorm van ‘cognitie’ ontsnapt. Het is de beweging die zelfs aan het gebaren als communicatiesysteem ontsnapt, een doorbraak van het Echte doorheen het laatste vlies, de ultieme weerstand van het bewuste. […]
‘Dag jij’, zegt het en het kust de parelin de leugen die zich sluit. Het draait omen om de eigen droom, een opstand, rel,een vlechtpartij, het voelt zich heerlijk domen slecht want dit gaat naast de waarheid om.Die ochtend dan. Zij blijkt ook echt te bestaan,haar lach is goud, de zon blijft er in staan.Er […]
ik zie enhoor je wel maar een oudedichter gelooft alleen nog zijn handen. yǔ : spreektaal, dialect,taal, spraakyù : zeggen dat
In het duister kan ik wonen,in het duister kom ik thuis.Geen wrange woede daar,geen tieren dat rond mij komt staan. In het duister kan ik wonen,in het duister kom ik thuis.Geen woest vervloeken daar,geen fel gebaren dat mij dood wil slaan. In het duister neemt het duisteral de koude weg uit mij.In het duister speelt […]
Als de dag sterft, in de klem van de nacht, zal het als een ster verschijnen, minnaar van haar al. Rood kleurt het haar wangen, zacht. Het licht is jurk, glijdende zijde daar waar haar oker zich onthult: huid, gebaar van haar, één glimp ervan geeft het bescheid.Het laat zich door haar leden leiden, scheidt […]
